اول اینکه ما باید نگاهمون رو به این پیاده روی تغییر بدیم.
پیاده روی اربعین یه مسافرت تفریحی نیست، بلکه یه تجمع بزرگ از دوستداران اباعبدالله ست برای "نمایش قدرت جهانی شیعه"
و هرچقدر این همایش بزرگ، باشکوه تر برگزار بشه، اقتدار شیعه و قدرتش بیشتر میشه و دل های بیشتری به سمت حقیقت حسین جذب میشه.
نکته بعد اینکه همونطور که انسان هفته ای چند بار حموم میره یا خونش رو جارو میکنه، لازمه که انسان مومن، هر سال با سختی های پیاده روی اربعین روح خودش رو جلا بده.
این حرف خنده داریه که کسی بگه من یه ماه پیش حموم رفتم کافیه دیگه! چرا اصرار میکنید که بازم برم؟! حالا بعضیا میگن یه بار رفتی اربعین کافیه! پولش رو بده به فقرا!
نه عزیز من. هر چیزی جای خودش رو داره. کسی نمیگه من یه بار رفتم حموم از این به بعد هزینه صابون و شامپو رو بدم به فقرا!
ضمن اینکه اگه آدم بخواد به فقرا کمک کنه باید یه لطافت روحی داشته باشه و ازخودگذشتگی رو یاد گرفته باشه و چه جایی بهتر از اربعین برای تمرین عملی از خودگذشتگی؟
اونجایی که میبینی طرف تمام زندگیش رو برداشته آورده برای پذیرایی از زائرین حسین علیه السلام، اونجایی که روی پات می افته و کفشات رو تمیز میکنه و تو، آب میشی از خجالت...
پیاده روی اربعین، زیبا ترین تمرین بزرگ شدنه... آیا هیچ انسان عاقلی این هدیه بزرگ الهی رو به خاطر تفکرات بچگانه رها میکنه؟
و اینکه بیشترین زائرین اباعبدالله همون فقرایی هستن که برخی ها برای فریب مردم دم از کمک بهشون میزنن...
و در آخر اینکه طبق روایات، از نشانه های مومن اینه که هر سال اربعین بره کربلا... ان شالله امسال همگی کربلایی خواهیم شد..
#منتشر_کنید