بسم الله الرّحمن الرّحیم

و صلی الله علی محمّد و آله الطاهرین و لعنه الله علی اعدایهم اجمعین

چگونه یک مصرف کننده مسوولیت پذیر گوشت باشیم؟

□ ماتیو ال.میلر

چکیده:

با گسترش دامداری‌های صنعتی و ارایه محصولات گوشتی سرشار از چربی و هورمون و آنتی‌بیوتیک به بازار، ما شاهد افول روزافزون سیستم کشاورزی بومی هستیم. این واحدها با تولید انواع پسماندهای صنعتی، در جهت آلوده نمودن محیط زیست گام برمی‌دارند. نویسنده که خود سال‌ها در دامنه کوهستان‌های آمریکا زندگی کرده است، با نگاهی به وضعیت اسفبار تولید گوشت در این واحدهای صنعتی و مقایسه گوشت تولیدی در مزارع سنتی با آن، روش‌هایی را جهت مصرف هوشمندانه و مسیولانه گوشت توسط شهروندان بیان می‌کند.

تجربه سال‌ها زندگی در دامنه کوهستان‌های راکی غربی، مرا به دیدن مناظری چشم نواز و دلربا عادت داده است. و تاکنون، هیچ چیزی همانند مشاهده یک گله 150000 راسی از گاوهای یک گاوداری صنعتی در جنوب اوهایو، مرا دچار عذاب نکرده است.

حتی پیش از آنکه من این حیوانات را ببینم، بوی تعفن و گند آنها، حال من را به هم زده بود. کمی بعد، من از یک تپه بالا رفتم تا در سطح افقی به این منظره بنگرم. یک منظره ناامیدکننده که انسان را از داشتن یک سیستم غذایی در چنین شرایط اسفناکی، دچار وحشت می‌کند.

البته همه ما هنگامی که به یک سوپر مارکت می‌رویم، محصولات این سیستم غذایی را مشاهده می‌کنیم: قفسه‌هایی مملو از گوشت‌های پرچرب و هورمونی و اغلب بی‌رنگ که از یک کارخانه و نه یک مزرعه، روانه این فروشگاه‌ها شده است. باید بدانید که حجم تولید گوشت دنیا از سال 1950 میلادی تاکنون، با 500 درصد رشد روبه‌رو گردیده که سهم دام‌های پرورش یافته در مزارع کوچک، روز به روز با کاهش بیشتری مواجه می‌شود. در این مراکز صنعتی، هزاران حیوان در شرایطی غیربهداشتی، کل عمر خود را در محیطی سربسته و تاریک و بدون نور خورشید و با عدم دسترسی به مرتع و چراگاه می‌گذرانند. برای دور نگاه داشتن این حیوانات از بیماری، به آنان آنتی‌بیوتیک تزریق می‌شود تا ما همچنان با رشد تعداد باکتری‌های مقاوم در برابر آنتی بیوتیک روبه‌رو باشیم. همچنین با افزایش آلودگی‌های زیست‌محیطی به وجود آمده، مشکلات کنونی انسان‌ها دوچندان شده است.

البته من گوشت می‌خورم. اما گوشت مورد نیاز خود را از کشاورزان و دامپرورانی تهیه می‌کنم که حیوانات را در شرایطی سالم و انسانی پرورش می‌دهند. من می‌توانم از استیک تهیه شده از گوشت گوسفندان چرا کننده در مراتع سرسبز، جوجه‌های سالم و قوی، مرغابی دودی شده و سایر گوشت‌های لذیذ استفاده کنم. تجربه زندگی در طبیعت به من آموخته است که با استفاده از منابع غذایی سالم و بهداشتی، بیش از پیش با این جریان زندگی و مرگ طبیعت اوهایو خو بگیرم. و البته یک مصرف‌کننده هوشمند و مسیولیت‌پذیر هم باشم.

یک مصرف‌کننده مسیولیت‌پذیر گوشت بودن، به این معناست که با فهم صحیح حیات، دریابیم که بدون توجه به رژیم غذایی مصرفی‌مان، همه این غذاها، با هزینه‌های پنهان و آشکاری روبه‌رو هستند. حتی حامیان گیاه‌خواری هم نمی‌توانند این حقیقت را انکار کنند، چرا که استفاده گسترده از حشره‌کش‌ها و آفت‌کش‌ها در کشاورزی مدرن امروز، غیرقابل اجتناب است.

البته فراموش نکنیم که امروزه ابر شرکت‌های مالک مزارع صنعتی، دامپروری‌ها و کارخانجات خود را به کشورهای در حال توسعه‌ای که قوانین زیست‌محیطی آسان گیر‌تری دارند، منتقل نموده‌اند. آنها برای حمل و نقل این محصولات، در راهی طولانی از مکان تولید تا بازارهای مصرف، این گوشت‌ها را با استفاده از روش‌های هسته‌ای ضدعفونی می‌کنند تا تاریخ انقضای آنها هم افزایش یابد. هرچند دلایل زیادی وجود دارد که این عمل، کاری خطرناک و غیرایمن است. البته برای طی مسیری برابر با دور زدن نیمی از دنیا، این کار ضروری است.

البته این حیوانات با ذخیره نمودن اسیدهای چرب امگا3 در بدنشان، باعث بروز دیابت و سرطان و چاقی و اختلال در سیستم ایمنی بدن افراد می‌گردند. همچنین این چهارپایان با تولید 16%  گاز متان گلخانه‌ای، از عوامل تخریب محیط زیست زمین هم به شمار می‌روند. نکته تعجب‌آور این است که با رشد 2درصدی مصرف گوشت، امروزه و به ویژه در کشورهای در حال توسعه، مصرف گوشت نشانگر ثروت و جایگاه اجتماعی افراد است.

همچنین یک مصرف‌کننده مسیولیت‌پذیر و فهیم گوشت بودن بدین معناست که به طبیعت پرورش‌دهنده حیوانات احترام بگذاریم. من از فروشگاهی گوشت و مرغ خود را تهیه می‌کنم که محصولات خود را از مزرعه‌ای سنتی خریداری می‌کند. در این مزرعه، بوقلمون‌ها و جوجه‌ها در طبیعت سرسبز، آزادانه حرکت می‌کنند و صاحبان این مزرعه، همانند حیوانات دست‌آموز، همه آنها را می‌شناسند.

با آثار مخرب مزارع صنعتی چه باید کرد؟

به یاد بیاورید که در سال 1995 میلادی، 25 میلیون گالن از فضولات خوک‌ها به رودخانه‌ای در کشور آمریکا سرازیر شد و به مرگ 100000000 ماهی انجامید.

به علاوه، در یک مطالعه مشخص گردیده که حدودی نیمی از گوشت‌های مرغ عرضه شده در فروشگاه‌های زنجیره‌ای، حاوی آنتی پاتوژن‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک می‌باشد.

از سوی دیگر، امروزه 70%  آنتی‌بیوتیک‌های ایالات متحده، به مصرف دام‌هایی می‌رسد که به دلیل زندگی در شرایط غیربهداشتی کارخانجات صنعتی، باید به هر ترتیبی زنده بمانند. از لحاظ مقداری هم، این دام‌ها 8 برابر انسان‌ها آنتی‌بیوتیک مصرف می‌کنند. فراموش نکنیم که به دلیل مصرف زیاد گوشت توسط آمریکایی‌ها، آنها 2 بر ابر یک گیاهخوار آب و 4 برابر وی زمین مصرف می‌کنند تا سیر شوند. البته حتی مزارع بزرگ و پرورشگاه‌های ماهی می‌توانند عملکرد عقلایی‌تری هم داشته باشند. من مزرعه دیگری را می‌شناسم که در آن، گوسفندان در ده‌ها هکتار مرتع، آزادانه به چرا می‌پردازند. این حیوانات هرگز آخوری نمی‌بینند. البته چوپانان همواره در کنار این حیوانات هستند تا اطمینان یابند که آسیبی از جانب آنها به طبیعت و حیات‌وحش وارد نمی‌شود. همچنین این مزرعه آسیبی هم به گرگ‌ها و شغال‌ها و سایر حیوانات وحشی منطقه وارد نمی‌کند، چراکه همه‌چیز به صورت دوستانه با طبیعت، در جریان است.

با حمایت از این‌گونه مزارع و شناخت آنها، من گوشتی بهتر و سالم‌تر مصرف می‌کنم. سوپرمارکت‌ها، ما را از حیوانات رها در دامان طبیعت و تغذیه‌کننده از مراتع سرسبز محروم می‌کنند و به ما گوشت گوسفندانی را می‌دهند که در قفس‌هایی کوچک و سربسته و تاریک قرار دارند و هزاران راس از آنها سر در آخوری بزرگ می‌گذارند.

همه ما باید زمانی را جهت فهم چگونگی تولید گوشت مصرف شده در استیک‌ها و برگرهایمان صرف نماییم. به علاوه، ما باید از کالاهای گوشتی دارای برچسب تهیه شده از روش‌های طبیعی و سالم برای انسان‌ها و طبیعت و نه محصولات تهیه شده در مزارع صنعتی خریداری و حمایت کنیم. بدین ترتیب می‌توانیم یک مصرف‌کننده مسیولیت‌پذیر و هوشمند باشیم.

منبع: www.ProJo.com

به نقل از:ماهنامه سیاحت غرب،شماره 53