بسم اللّه الرّحمن الرّحيم
و صلّي الله علي محمّد و آله الطّاهرين و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين
آیا مشکل بی‌حجابی با فرهنگ‌سازی حل می‌شود؟
لطفاً برای خواندن این مطلب کمی وقت بگذارید و با دقت آن را مطالعه کنید.
تاریخ تغییرات جنسی نشان می دهد عقب نشینی فرهنگ عمومی در امر اخلاقی، همواره مرحله به مرحله و تدریجی بوده و هر وقت هم که حکومت‌ها و فرهنگ عامه بر اثر فشار اجتماعی اقلیت معمولاً صاحب قدرت و رسانه متمایل به این نوع از آزادی‌ها عقب‌نشینی کرده‌اند، نه تنها مساله‌ای حل نشده که فقط انواع جدیدتری از مطالبه #برهنگی #اخلاقی توسط همان طبقه اجتماعی باز تولید شده است.
به عنوان مثال در غرب اگر چه مساله از مطالبه آزادی بیشتر در پوشش (به ویژه در سال های بعد از جنگ جهانی دوم) آغاز شد اما در تنها اندکی بیش از نیم قرن این جریان تا رسیمت بخشی به برهنگی کامل و ناهنجاری‌های جدیدی مانند ازدواج همجنس گرایان ادامه یافت و امروزه مطالبات جدیدی در حوزه ازدواج با محارم و افراد کم سن و سال شکل گرفته و زمزمه‌هایی نیز در مورد رسمیت ازدواج با حیوانات در حال شکل‌گیری است.
از همین جهت نیز معتقدم الزامی نمودن رعایت حجاب در فضاهای عمومی بعد از انقلاب نشان از درک عمیق امام خمینی از امر اجتماعی بر خلاف خط روشنفکری عوامانه حاکم بر برخی مذهبیون (چه در دوره مذکور و چه امروز) است.
نمونه ای از مطالبه رسمیت بخشی به ارتباط جنسی با کودکان در غرب ::small_red_triangle_down::small_red_triangle_down:
Richard Dawkins defends “mild pedophilia,” says it does not cause “lasting harm”
https://www.salon.com/2013/09/10/richard_dawkins_defends_mild_pedophilia_says_it_does_not_cause_lasting_harm/
در واقع سوالی که قائلین به تساهل مطلق در امر فرهنگ باید به آن پاسخ دهند این است که بر فرض که با منطق روشنفکرانه «استفاده از قوه قهریه در مسائل فرهنگی جواب نمی دهد»، برخورد با اشکال مختلف ناهنجاری‌های اجتماعی مانند بی‌حجابی کنار گذاشته شد و به تدریج بروز چنین ناهنجاری‌هایی تبدیل به عرف پذیرفته شده اجتماعی و قانونی شد، آیا شکل‌های جدیدی از مطالبه عرفی شدن ناهنجاری‌ها در میان همان قشر بروز نخواهد یافت؟
در این صورت مرز دقیقی که قوه قهریه می‌تواند بر خلاف منطق مذکور در مقابل عرفی شدن آن ورود پیدا کند در طیفی که تا برهنگی کامل و اباحی گری اخلاقی مطلق امتداد پیدا می کند کجاست؟