(چاپ)

کد خبر :  33477  
تاریخ انتشار خبر : ۳۰ ارديبهشت ۱۳۹۸ خبرها و نظرها
تکلیف روزه زن باردار چیست؟!

 

 

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 

و صلّي الله علي محمّد و آله الطّاهرين  و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين 

 

 

 

 

آیا روزه برای زن باردار واجب است؟! // تکلیف روزه زن باردار چیست؟!

 

 

 

 

 

همه مراجع تقلید بر این عقیده‌اند که اگر روزه گرفتن  مادر باردار خوف ضرر بر جنین یا مادر را داشته باشد، روزه بر مادر واجب نیست.

 

آیت الله خامنه‌ای در مورد خوف ضرر عنوان کرده‌اند که: «ضررى که داراى منشأ عقلايى است.» 

آیت‌الله صافی این «منشأ عقلایی و قابل اعتماد را تجربه خود يا گفته پزشك مورد اطمينان» دانسته‌اند. در غیر این‌صورت، روزه مادر باردار واجب خواهد بود.

آیت الله خامنه‌ای در پاسخ به استفتائی چنین بیان می‌کنند:  «اگر با وجود خوف از ضررى که داراى منشأ عقلايى است، روزه گرفته باشد و يا بعداً برايش معلوم شود که روزه براى او يا براى جنينش ضرر داشته، روزه اش صحيح نيست و قضاى آن بر او واجب است.»

 

 

حضرات آیات خامنه‌ای، سیستانی و مکارم‌شیرازی در  مورد تکلیف روزه زن باردار می‌فرمایند:

 

«لازم است روزى یک مد طعام - تقریباً 750 گرم گندم یا نان و مانند آن - به فقیر بدهد و قضاى روزه را هم بعداً به ‌جا آورد.» 


آیت‌ الله خامنه‌ای در ادامه اضافه می‌کنند: «اگر تأخیر قضاى روزه ماه رمضان تا ماه رمضان دیگر بر اثر سهل‌انگارى و بدون عذر شرعى باشد، کفاره تأخیر نیز واجب است که عبارت است از پرداخت یک مد طعام به فقیر براى هر روزه، ولى اگر به خاطر عذرى باشد که شرعاً مانع صحت روزه است، فدیه‌اى ندارد.»

 


اما اگر روزه ‌گرفتن برای زن باردار ضرر داشته باشد،...

 


آیت‌الله سیستانی می‌فرماید: «اگر روزه برای او یا حملش ضرر داشته باشد یا اینکه سبب افتادن او در مشقتی که عادتاً قابل تحمل نیست گردد، روزه بر او واجب نیست و باید قضا کند و کفاره ندارد.»


آیت‌ الله مکارم شیرازی بین ضرر داشتن روزه برای مادر و جنین تفاوت قایل شده‌اند و می‌فرمایند: «چنان‌چه روزه گرفتن در اين مدت براي او ضرر داشته، قضا ندارد، ولي اگر براي بچه ضرر داشته، بايد قضاي آن را هم به‌جا بياورد.»

 

 

آیت الله وحید خراسانی نیز در این‌باره می‌فرمایند: «در موردي که روزه براي حمل او ضرر داشته باشد، علاوه بر قضا بايد براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهد و احتياط مستحب اين است که در صورتي هم که روزه براي خودش ضرر دارد، يک مد طعام به فقير بدهد.»