بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 

و صلّي الله علي محمّد و آله الطّاهرين  و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين 

در ایران خانواده عزادار دوبار عزادار می‌شوند!

برخی کشورهای خارجی رسم دارند وقتی کسی می‌میرد برای تسلای خاطر بازماندگان که می‌خواهند بروند، با خودشان غذا می‌برند. بخشی از غذا را دور هم می‌خورند و بخشی دیگر می‌ماند برای روزهای دیگر تا خانواده داغدار که حال و حوصله غذا پختن ندارند گرسنه نمانند.

 

اما در ایران خانواده عزادار دوبار عزادار می‌شوند! 

یکبار به خاطر خود متوفی و یکبار دیگر هم بخاطر هزینه‌های بعدش.

منظورم هزینه کفن و دفن نیست. هزینه کفن و دفن توی بهشت زهرا حدودا دو میلیون تومان است
 

منظورم هزینه خورد و خوراک بعدش است. سوم و هفتم و ... فامیل‌هایی که از اینور و آنور می‌آیند و آوار می‌شوند روی سر بازمانده‌ها. 

هر کدام هم یک اخلاقی دارند. تا خود هفتم هم می‌مانند. رژیم‌های غذایی متفاوت دارند. مریضی‌های مختلف دارند. یکی بدخواب است، یکی هر شب باید ماسک خیار روی صورتش بگذارد، آن یکی ...
 

حالا اینها به کنار، توی مراسم هم یکی شاکیست که چرا مرا فلان جا نشاندند آن یکی می‌گوید کباب من سوخته بود، یکی دیگر پیاز نداشته، اصلن انگار یادشان می‌رود خانواده عزادار و داغدار همین دو روز قبل مثلا پدر یا مادرشان را از دست داده‌اند.

امام صادق علیه السلام می‌فرماید: غذا خوردن نزد مصیبت زدگان و با خرج آنان، از رفتارهای جاهلیت است و سنت پیامبر(صلوات الله علیه و آله و سلم) فرستادن غذا برای مصیبت‌زدگان است. 

(من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 182)