بسم الله الرّحمن الرّحيم

فاجعه ای به نام وزیر آموزش و پرورش!

️امروز یکی از همکاران، جمله‌ای از وزیر آموزش و پرورش فرستاد که به حدی عجیب و غیرتخصصی و با تمام آموخته‌های من از کودک و رشد و تربیت فرزند در تضاد بود که یقین کردم خبر، نادرسته؛ اما با یه جستجوی اولیه، کاشف به عمل اومد که نخیر! واقعاً حضرت آقای وزیر، در یک سخنرانی رسمی در مرکز همایش‌های بین‌المللی صدا و سیما، این جمله رو گفته:

"بسیاری از آموزش‌ها رو باید به کودکان، قبل از هفت سالگی ارائه کنیم. زمینه‌ی چنین تحولی در دولت رئیسی وجود داره. ما باید آموزش رو از ۴ سالگی شروع کنیم و دیپلم رو در ۱۵ سالگی بدیم و فرد در ۱۸ سالگی لیسانس بگیره."

️شاید با خودتون بگید این یه جمله‌ی انگیزشی در یه سخنرانیِ مقامِ مسئولیه و نباید خیلی جدیش گرفت؛ اما متاسفانه باید خدمتتون عرض کنم که ظاهراً این موضوع به یه سیاست اصلی در آموزش و پرورش (سازمان ملی تعلیم و تربیت که به تازگی در آموزش و پرورش تاسیس شده و مسئولیت بازه‌ی سنی زیر ۷ سال رو برعهده گرفته) تبدیل شده تا جایی که ۱۱ محور آموزشی فقط برای دوره‌ی پیش‌دبستان ابلاغ فرمودن. دوباره شاید با خودتون بگید ایرادش چیه؟؟ بچه‌هامون زودتر یاد می‌گیرن؛

اما باید بدونید که چه از منظر علم روانشناسی و تجربه‌ی بشری و آنچه در کشورهای پیشرفته‌ی دنیا داره عمل می‌شه و چه از منظر دینی و روایات؛ این رویه، یک فاجعه‌ی تربیتیه! چراکه داریم اصلی‌ترین دوران ایجاد شناخت که کودکیه رو، از بچه‌ها می‌گیریم؛ اونم با شناختی که از آموزش و پرورش و روش انتقال مفهوم در اون داریم! (یک روش بیشتر نیست؛ اون هم دست به سینه نشستن کودک و سخنرانی کردن معلم پای تخته‌س!)

کوچک کردن دوران کودکی و گرفتن ابزار مهم و منحصر به فردی به اسم بازی از کودک، آنچنان اثرات نامطلوبی داره که کشورهای مدرن تصمیم گرفتن دوره‌ی اول ابتدایی رو هم به سبک مهدکودک و بر‌اساس بازی و یادگیری‌های حاصل از اکتشاف در بازی اداره کنن؛ نه آموزش. یعنی اینکه به جای کوچک کردن دوره‌ی کودکی، این دوره رو تا حدود ۹ سالگی وسیع‌تر کنن.

و متاسفم که خدمتتون عرض کنم در این مورد هم بلاد کفر از ما جلوتره و دقیقاً دارن از روایات تبعیت می‌کنن! امام صادق علیه السلام فرمودند: دَع ابنَكَ يَلعَب سَبعَ سِنينَ؛ فرزندت رو هفت سال رها کن، بازى كنه.

من لا يحضره الفقيه: ج ۳، ص ۴۹۲، ح ۴۷۴۳.