بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 

و صلّي الله علي محمّد و آله الطّاهرين  و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين 

دوس دارید زندگیتون راحت و روان باشه و مشکلات زندگی اذیتتون نکنه؟!

مسلما جوابتون مثبته، اما راهش چیه؟

 
خدا تو سوره لیل میگه راهش اینه که دست بده داشته باشید و تلاشتون تو زندگی این باشه که به دیگران انفاق کنید و به فکر حل مشکل دیگران باشید.در اون صورت خدا هم زندگیتون رو راحت میکنه.

 

در آغاز اين سوره به سه سوگند تفكرانگيز از مخلوقات و خالق عالم برخورد مى كنيم ، مى فرمايد:

 
به شب در آن هنگام كه جهان را بپوشاند سوگند (و الليل اذا يغشى ).سپس به سراغ سوگند ديگرى مى رود و مى افزايد: و قسم به روز هنگامى كه آشكار و ظاهر گردد (و النهار اذا تجلى( و بعد به سراغ آخرين قسم رفته و خداوند به خودش قسم میخورد و مى فرمايد: و سوگند به آن كس ‍ كه جنس مذكر و مؤ نث را آفريد (و ما خلق الذكر و الانثى ). تعبير به ما (چيزى ) در اينجا درباره خداوند كنايه از عظمت فوق - العاده ذات پاك او و ابهامى است كه از اين نظر در اين قسمت حاكم است ، به طورى كه او را برتر از خيال و قياس و گمان و وهم مى سازد.

 

و سرانجام به هدف نهائى اين سوگندها مى رسد، و مى فرمايد: سعى و تلاش و كوشش شما در زندگى گوناگون و مختلف است (ان سعيكم لشتى ). جهت گيرى تلاشها و نتائج آن نيز كاملا مختلف و متفاوت مى باشد. اشاره به اينكه شما به هر حال در زندگى آرام نخواهيد گرفت ، و حتما به سعى و تلاشى دست مى زنيد، و نيروهاى خدا داد كه سرمايه هاى وجودتان است در مسيرى خرج مى شود، ببينيد سعى و تلاش شما در كدام مسير، به كدام سمت ، و داراى كدام نتيجه است ؟

 

سپس مردم را به دو گروه تقسيم كرده ، و ويژگيهاى هر يك را بر مى شمرد، و مى فرمايد: اما آن كس كه در راه خدا اعطا كند و پرهيزگارى پيشه نمايد… (فاما من اعطى و اتقى ).
 

و به جزاى نيك الهى ايمان داشته باشد… (و صدق بالحسنى ).
 

ما او را در مسير آسانى قرار مى دهيم و به سوى بهشت جاويدان هدايت مى كنيم (فسنيسره لليسرى ).
 

منظور از ((اعطى )) همان انفاق در راه خدا و كمك به نيازمندان است .

در آيات بعد به نقطه مقابل اين گروه پرداخته ، مى فرمايد: اما كسى كه بخل ورزد و از اين طريق بى نيازى طلبد… (و اما من بخل و استغنى ).
 

و پاداش نيك الهى را تكذيب كند… (و كذب بالحسنى ).
 

ما به زودى او را در مسير دشوارى قرار مى دهيم (فسنيسره للعسرى ).

و در آخر آيه مورد بحث به اين بخيلان كور دل هشدار مى دهد و مى فرمايد: در آن هنگام كه او در قبر يا جهنم سقوط مى كند اموالش به حال او سودى نخواهد داشت (و ما يغنى عنه ماله اذا تردى ).

نه مى تواند اين اموال را با خود از اين دنيا ببرد، و نه اگر ببرد مانع سقوط او در آتش دوزخ خواهد شد.