در بحث ازدواج چیزی که باید محفوظ بماند، حیات زن است. آموزه‌ها و معارف قرآن و روایات، خودش عامل حیات طیبه یک نفر است. در حالی‌که خیلی وقت‌ها زن را می‌کشانند به زیور و زینت، فقط. می‌بینید طرف گاهی همه شرایط را برای یاد گرفتن خودش فراهم می‌کند اما برای همسرش هیچی!
 

این را باید هر کسی در زندگیش توجه بکند که منِ مرد حق ندارم این امانت و این لطیفه الهی را بگیرم و این همه‌اش مشغول کارهای روزمره منزل باشد و همین و همین! نه آموزش معارف و هیچ چیز دیگر! طوریکه مثلاً مرد هیئت می‌رود و خانمش را نمی‌برد!

آن موقع هست که حتی ضربه‌هاش را خود مرد هم می‌خورد به واسطه این‌که همسرش وارد جریان معارف و وارد سیستم احیاء نشده. اولاً این زن بچه‌ها را خارج از سیستم این معارف تربیت می‌کند؛ ثانیاً ضربه‌های اقتصادی هم می‌زند؛ چون خانمی که دارد با این معارف و با حیات طیبه بزرگ می‌شود، میزان خرج کردنش خیلی فرق دارد با کسی که بدون این معارف دارد بزرگ می‌شود. 

لذا یکی از مهم‌ترین وظایف شوهر این است که در همه مقاطع چنین شرایطی برای همسر خود فراهم کند. آدم این جوری معنویت کسب می‌کند که حواسش به طرف مقابلش باشد ؛ مثلاً من هم بچه را نگه دارم که همسرم بتواند از یک جلسه ای استفاده بکند ... آن‌وقت آن خانمی که از دل این معارف در می‌آید، فرق دارد با خانمی که از دل این معارف در نمی‌آید.

 

گزیده جلسه۲ تفسیر سوره نساء