آیت الله العظمی جوادی آملی:
خدا در آیات ارسال شده در ابتدای بعثت، به علم و اخلاق اشاره کرده و فرموده است جامعه را همین دو بال حفظ می کند.
علم به تنهایی، مطلوب نیست!
علم به تنهايي خودش مطلوب نيست علم، نردبان است علم مثل يك شمشيری است كه انسان بايد با اين شمشير دشمن را از پا در بياورد؛ بدترين دشمن همان غرور و هواي نفس و اينهاست، اگر بعد از يادگيري علم، در ما يك تواضعی، يك تقوايی، يك وارستگی، يك بزرگواری، يك فرشته‌منشی ايجاد كرد خدا را شاكر باشيم كه علم را فهميديم، اصلاً علم آن است كه انسان را شبيه فرشته كند.
همانطور که در طرح مباحث علمی، باید عالمانه سخن بگوییم نه اینکه از موضع علم سخن بگوییم اما سخن ما غیر علمی باشد، در کرسی اخلاق هم باید متخلقانه سخن بگوییم و دست به قلم ببریم نه اینکه دم از اخلاق بزنیم اما اخلاقی حرف نزنیم.
هرگز نباید به وسیله کلماتی که می نویسیم کسی را برنجانیم و به وسیله قلم خود به او نیش بزنیم، خداوند به قلم قسم یاد کرده و این تقدیس قلم را می رساند در نتیجه رعایت این نکات و حفظ حرمت قلم یک توجه دقیقی می خواهد. ممکن نیست با نیش حتی با نیش قلم فضایل اخلاقی را بتوان در جامعه زنده کرد.