بگذارید درباره استفاده از شبکه های مجازی و موبایل باهم به یک سوال پاسخ دهیم؛ 
 

هیچ وقت به دختر و پسر جوانی که تازه با هم نامزد شده اند دقت کرده اید؟
 

آنها وقتی کنار هم هستند از موبایل استفاده نمی کنند و حتی اگر تلفنشان زنگ بزند هم آن را پاسخ نمی دهند. ممکن است یکی از طرفین بگوید: جواب بده! طرف دوم پاسخ می دهد: مهم نیست. بعدا بهش زنگ می زنم یا اینکه سوال کند: اشکالی ندارد به این تلفن جواب بدهم؟

 

آیا مساله ما موبایل است؟
 

 

به نظر من نه!! مساله ما خودمان هستیم.
 

 

موبایل تنها خلا رابطه های ما را پر می کند. در واقع این وسیله جذاب ما را سرگرم می کند تا از درگیری های ذهنی و لفظی آزار دهنده دور شویم. موبایل و فضای مجازی در حقیقت ماده سکرآور جدید دنیای ماست.
 

 

بدیهی است که تاکید من بر تایید مصرف این ماده مست کننده نیست بلکه می خواهم به یک سوال پاسخ بدهیم و این سوال همان روابط رو به تخریب ما آدمهاست.
 

 

ما از یکدیگر متنفر شده ایم

موضوعاتمان مشترک نیست و تحمل یکدیگر برایمان سخت شده است. اگر توی اداره یا بین فامیل موبایل هایمان قطع شود بعد از دو روز بابت کلماتی که به هم گفته ایم باید منتظر یک دعوا باشیم.

 

موبایل حتی این روزها وسیله ارتباط ما هم شده است. مطالب آن را به اشتراک می گذاریم و باهم صحبت می کنیم. مهم نیست که مقابل هم هستیم یا از هم فاصله داریم. مساله این است که ارتباط های ما افزایش یافته یا حداقل انتخاب ما برای ارتباط افزایش پیدا کرده است

 

ما می توانیم چیزی را که دوست داریم برای پر کردن وقتمان انتخاب کنیم یا با کسی که دوست داریم، حرف بزنیم. به همین دلیل باید تاکید کنم که مساله ما موبایل نیست. مساله اصلی خود ماییم که نمی توانیم رو در رو با هم حرف بزنیم

 

 

مسعود بصیری