خبرگزاری دانشجو در 14 فروردين ماه، ديدگاه مسئولين بسيج دانشجويی دانشگاه های علوم پزشكی كشور را در مورد مهمترين نقاط ضعف و قوت حوزۀ سلامت ايران در سال 91 ، منتشر نموده است. (لينك خبر)

مطالعۀ اين نظرات از اين حيث اهميت دارد كه گويندگان آن مسئولين مجموعه هايی هستند كه محور فعاليت های فرهنگی و كانون حركت های انقلابی در دانشگاه ها به شمار می روند و انتظار می رود كه اعضای اين مجموعه بيش از سايرين، نگاه انقلابی مبتنی بر تحقق تمدن اسلامی را مد نظر داشته باشند و از حيث دغدغه مندی، لحظه ای اين رسالت تاريخی را كه بر عهدۀ دانشجويان پزشكی است فراموش نكنند. اما متأسفانه با مطالعۀ اين خبر و دقت در نظرات اين دوستان، كوچكترين اثری از توجه به بزرگترين ضعف نظام سلامت كه سال ها گريبانگير اين حوزه شده است نمی بينيم و تقريباً همۀ نظرات، حول اقتضائات نظام درمانی رايج و يا مسائل سياسی ايراد شده اند!

به راستی به چه علت فضای ذهنی دانشجويان بسيجی ما در دانشگاه های علوم پزشكی تا اين حد از شرايط تاريخی حساسی كه در حال عبور از آن هستيم بيگانه است؟ و چرا حركت ها، برنامه ها و دغدغه های ايشان - در حوزۀ تخصصی شان - تناسبی با حركت های آغاز شده در اردوگاه های فرهنگی كشور ندارد؟ بزرگترين ضعف نظام سلامت ما عدم ابتناء علم پزشكی بر جهانبينی اسلامی و معارف وحيانی است اما دريغ از يك اشارت دوستان بسيجی به اين ضعف اساسی و بنيادين! ... آيا برادران و خواهران بسيجی ما در دانشكده های علوم پزشكی قرار است با قبول پيش فرض های اومانيستی و سكولار غربی، نظام سلامت جامعه اسلامی را سر و سامان دهند كه اينگونه خود را در چارچوب اقتضائات آن گرفتار كرده اند؟ و اگر اينطور نيست پس چرا نظرات ايشان ناظر به معنا و مفهوم حقيقی سلامت نيست؟

نمی دانم كه آيا سخن حقير به سمع و نظر اندكی از اين دوستان و فعالان ارجمند بسيج پزشكی خواهد رسيد يا نه اما من باب امر به معروف خدمت سروران گرامي عرض می كنم كه همين نظرات به ظاهر كوچك می تواند در جهت دهی اذهان مخاطبان رسانه ها تاثير داشته باشد. فرق است بين دو كلامی كه يكی بی توجه به حذف عامدانۀ اصول و معارف دينی از نظام علمی - توسط دشمنان اعتقادی ما - ايراد شده و ديگری كه در پی تقويت بنيان های دينی در افكار جامعه و برانگيختن انگيزه های اجتماعی جهت رجوع به معارف وحيانی است. ولو در حد يك جمله! ... حقيقت راه ما تلاش در جهت تحقق تمدن انبياء است و هر كلام و رفتاری كه ناظر به اين هدف نباشد، در اين جهت كارآيی نخواهد داشت. دانشجوی پزشكی اگر به فهم رسالت تاريخی خود برسد می تواند با همين اظهار نظر جزئی نيز نقشی در مبارزۀ تاريخی جبهۀ حق ايفا نمايد و به فعاليت خود، روحی انقلابی دهد.

جوَ حاكم بر فضای دانشكده های علوم پزشكی موضوعی است كه توجه فعالان عرصه های فكری و اعتقادی را به خود می طلبد و مسئوليتی سنگين را بر دوش ايشان می گذارد. امروز دانشجويان مستعدی در اين فضا مشغول تحصيل اند كه به علت عدم تغذيۀ فكری و اعتقادی متناسب با رشته تخصصی شان، متوجه جايگاه حقيقی خود و نقشی كه می توانند برای توسعۀ انقلاب ايفا نمايند نيستند. آيا در اين جبهۀ حساس فكری، روشنگران بصيری هستند كه عمار گونه به ياری جبهۀ حق بشتابند؟ .... إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ و َيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ ... (1392/1/17)