ایشان می‌فرمودند: خوردن چای برای قلب بسیار مضر است. زمانی که چای را از هند به ایران آوردند، انگلیس به آن ها سفارش کرد که چای را به ایران ببرید اما دستور استفاده از آن را به آنان آموزش ندهید. هندی‌ها چای را با شیر می‌خوردند اما ما چای را با آب جوش دم می‌کنیم. چای با شیر ضرر کمتر و اثرات بیشتری دارد.

ایشان معتقد بودند که: گوجه یک میوه فرنگی است که با ذائقه مردم ایران سازگار نیست و معتقد بودند که باعث قلب درد و بیماری های قلبی می شود و مضرات گوجه را بیشتر از منافعش می‌دانستند.

ایشان معتقد بودند که: گوجه و خیار که از مواد اصلی تشکیل دهنده سالاد هستند، مصرفشان بیماری‌زا است و طبع سرد آن با مزاج ایرانی ها سازگار نمی‌باشد و در غرب که سالاد را جزء ارکان اصلی غذایی خود لحاظ می‌کنند آن را با مشروبات الکلی می‌خورند تا مضراتش کم شود.
* مشروبات الکلی مزاج گرم دارند.

ایشان هموراه افراد را از خوردن گوشت گاو منع می‌کردند و بهترین گوشت را "گوشت بره نر" می‌دانستند و معتقد بودند که گوشت گاو، عامل اصلی بسیاری از بیماری‌های امروزی است.

حاج آقا فخر می‌فرمودند: نان تازه برای قلب و معده ضرر دارد و سکته آور است، لذا بهتر است که از نان بیات استفاده کنیم.
(نان وقتی بطور طبیعی و سنتی پخته می‌شود، مدتی بعد از سرد شدن خشک می‌گردد و تا مدت ها بدون اینکه خراب شود باقی می‌ماند و بسیار خوش طعم و خوش خوراک است اما نان های امروزی معمولاً طوری پخت می‌شوند که اگر بخواهد بیات شود اصلا قابل خوردن نیستند!)

ایشان می‌فرمودند: آب قم بواسطه آهک و املاحی که دارد باعث بیماری‌های مجاری ادرار می‌شود. قدمای حکیم قم برای پیشگیری از آن سوهان را درست کردند تا مداوای این امراض گردد.
(گفته می شود که متاسفانه امروزه برخی از سوهان ها را از کره های مانده بازار درست می کنند. از این رو دقت شود، خواصی که برای هر خوراکی ذکر می شود مربوط به نوع اصل آن است و هرقدر از این اصل بودن دورتر شود، سود آن نیز کمتر میگردد.)

ایشان فرموده اند: کسانی که چشمشان ضعیف است با برگ پیازچه، آش درست کنند یا با آن کوکو درست کنند و بخورند [که] حتماً بر نور چشم آن ها تاثیر مثبت می‌گذارد.

ایشان معتقد بودند مسائلی که در ایجاد بیماری و درمان چشم و اعصاب تاثیر دارد، ریشه در معده و دستگاه گوارشی دارد و مادر آن ها، مساله یبوست است و بایستی آن را بسرعت مداوا نمود.

در احوالات آقا فخر آمده است که ایشان به شکر سرخ بسیار علاقه داشتند و می‌فرمودند: خواص ملینی و مسهلی آن در درمان یبوست، اعجاز آور است.

ایشان معتقد بودند، بوی گلاب تاثیری مستقیم بر آرامش روان دارد و کسانی که استرس و هیجانات منفی دارند بایستی بر روی متکای خوابشان مقداری گلاب بپاشند که این مساله، بسیار در بهبود استرس ها و اختلالات عصبی آن ها مفید خواهد بود.

ایشان می‌فرمودند: چشم هایی که تراخم و قرمزی دارد می‌تواند با شستشوی گلاب ناب، بهبود یابد. در حمام های قدیم، گلاب را به چشم می‌زدند تا در خزینه های قدیم که منبع آلودگی بود چشم هایشان آسیب نبیند.