گروه اقتصادی: برنامه اول توسعه می‌گفت سیاست‌های تعدیل موالید باید کاری کند که تعداد فرزندان هر خانواده که در سال شصت و پنج ۶.۴ فرزند بود، به چهار فرزند در سال ۱۳۹۰ برسد؛ یعنی سال گذشته. حالا چه اتفاقی افتاده است؟ 

به گزارش رجانیوز سال ۶۷ که ۶.۲ فرزند داشتیم این تعداد در سال ۱۳۷۱ به ۴ فرزند رسید. یعنی به هدف برنامه که باید در سال ۱۳۹۰ می‌رسیدیم، سه سال بعد رسیدیم. اما این روند ۲۲ سال دیگر هم ادامه پیدا کرد تا امسال وقتی رییس مرکز آمار نتایج سرشماری سال ۹۰ را اعلام می‌کند همه تعجب کنند؛ در سال ۹۰ هر خانواده ایرانی ۱.۵ فرزند داشته و نرخ رشد جمعیت ۱.۲۹ درصد بوده است. 

یک لحظه صبر کنید؛ سریع نروید سراغ مسایل اقتصادی و اینکه با مرغ کیلویی هفت هزار تومان و شهریه چند میلیونی مدارس و... چطور می‌توان مردم را تشویق به فرزندآوری کرد؛ و اینکه پس افزایش جمعیت چقدر بدور از فکر و تعقل است. البته این هم بحث مهمی است که باید در جای خودش به آن پرداخته شود و ظرفیتهای کشور و جمعیت متناسب با آن معلوم گردد. اما قبل از هر چیز باید عاقلانه و بدور از پیش داوری واقعیت‌های جمعیتی موجود را ببینیم. آمارهای زیر بخشی از این واقعیت‌هاست. 

جمعیت ۳۱ میلیونی با ۱۵ میلیون نفر بالای شصت سال! 

در سال ۲۰۱۰ سازمان ملل سه سناریوی رشد جمعیت برای ایران پیشبینی کرد. سناریوی رشد بالا، رشد متوسط و رشد پایین. در سناریوی رشد بالا میزان باروری کل از ۱.۸ فرزند برای هر مادر به ۲.۵ فرزند در سال ۱۴۸۰خواهد رسید. در این سناریو در سال ۱۴۳۰ جمعیت ایران به حدود ۱۰۰ میلیون نفر می‌رسد و در همین حول و حوش ثابت خواهد ماند. 

در سناریوی رشد متوسط، میزان باروری کل از ۱.۸ بچه برای هر مادر به ۱.۵ بچه برای هر مادر در سال ۱۴۲۰ کاهش می‌یابد و جمعیت کشور در این سال به حدود ۸۶ میلیون نفر و درصد سالمندی به ۲۲ درصد خواهد رسید. بعد از آن با وجود افزایش باروری تا حد دو فرزند تا سال ۱۴۸۰ جمعیت کشور رو به کاهش و به حدود ۶۲ میلیون نفر خواهد رسید. 

سومین سناریو رشد پایین است که در آن میزان باروری کل از ۱.۸ بچه برای هر مادر در سال ۱۳۹۰ به حدود یک فرزند برای هر مادر در سال ۱۴۲۰ خواهد رسید و درصد سالمندی جمعیت به حدود ۲۵ درصد خواهد رسید. بعد از سال ۱۴۲۰ تعداد جمعیت با کاهش مواجه و در ‌‌نهایت در سال ۱۴۸۰ به حدود ۳۱ میلیون نفر و درصد سالمندان به ۴۷ درصد افزایش خواهد یافت!

 سناریوی رشد بالا

سناریوی رشد متوسط

سناریوی رشد پایین

مقایسه‌ای میان جداول فوق و آمارهای موجود در جامعه نشان می‌دهد که الگوی تغییر جمعیتی ایران بیشتر از همه هماهنگ با سناریوی رشد پایین است. و این یعنی کمتر از نصف شدن جمعیت و از آن بد‌تر، رسیدن درصد سالمندان بالای ۶۰ سال جامعه به نزدیک پنجاه درصد. 

فارغ از اینکه موافق افزایش جمعیت باشیم یا نه، این واقعیتی است که پیش روی جامعه ایرانی قرار دارد. 

جمعیت؛ چیزی فرا‌تر از قیمت مرغ و اجاره خانه

 «از فکر کردن به حمله پیش‌دستانه علیه تاسیسات هسته‌ای ایران بپرهیزید و گفت‌وگو‌ها با تهران را حفظ کنید، بالا‌تر از همه بازی طولانی مدتی را انجام دهید چون زمان و آمارهای جمعیتی و تغییر نسل در ایران به نفع رژیم کنونی نیست.» 

این جملات را برژینسکی سیاستمدار کهنه کار آمریکایی در گفتوگو با روزنامه وال استریت ژورنال در مارس ۲۰۰۹ بیان کرده است. پس باید به مسیله‌ای که اینچنین واکنش و تامل سیاستمدار آمریکایی را در پی داشته است فرا‌تر از قیمت گوشت و مرغ و یا اجاره خانه و شهریه مهد کودک نگاه کرد؛ هرچند که نباید از این امور هم غافل شد. 

هم اکنون زنان ایرانی کمتر از خیلی از کشورهایی که ما فکرش را هم نمی‌کنیم فرزند دارند. در جدول جهانی نه تنها اسراییل با رتبه ۷۵ بلکه کشورهایی مانند آفریقای جنوبی ۹۷، برزیل ۱۰۶، ترکیه ۱۱۰، فرانسه ۱۱۸، آمریکا ۱۲۲، انگلیس ۱۳۷ در مکان‌های بالا‌تر از ایران قرار می‌گیرند. 

 میزان رشد جمعیت بقدری مهم است که حتی چین با یک میلیارد و چهارصد میلیون جمعیت اعلام کرده است دست از سیاست تک فرزندی برخواهد داشت. روسیه نیز سیاست افزایش جمعیت را در پیش گرفته است. آیا نباید به موضوع جمعیت کمی کار‌شناسانه و بلند نظرانه نگاه کنیم؟ بهتر است قبل از ردیف کردن مشکلات و یا تبعات احتمالی افزایش جمعیت، به آینده‌ای فکر کنیم که فرزندانمان در سالهای آینده با آن دست و پنجه نرم خواهند کرد. به بالای ۶۰ سال بودن سن نیمی از جمعیت فکر کنیم!

مقالات مرتبط:

آیا کنترل جمعیت در راستای منافع ملی است؟

کدام تنظیم خانواده؟

شعار "فرزند کمتر" در خدمت پروژه جنگ جمعیتی

پرونده کنترل جمعیت، آثار و پیامدها

چرا در اسراییل طرح کنترل جمعیت اجرا نمی شود؟

میلیاردها در خدمت نسل کشی

منبع: رجانیوز