بسم الله الرّحمن الرّحيم

و صلّى اللّه على محمّد و آله الطّاهرين و لعنة الله على اعدائهم اجمعين

به بهانه روز پدر

یادمه وقتی آقام خونه رو سفید کرد ، مادرم هیچوقت نمیذاشت که ما روی دیوار چیزی بکشیم ؛ 

ی روز به مادرم گفتم : مگه ارزش این گج و سفیدی ، از ما بیشتره ،

اون گفت : نه مادر جان، ارزش گچ و دیواربیشتر از شما نیست ، اما ارزش زحمت و رنج پدرت خیلی بیشتراز این گچ و شماست ؛

وقتی پدرت چندسال کار کرده، زحمت کشیده و ما تونستیم ،با کم خوردن و کم پوشیدن این خونه رو سفید کنیم ،

حالا چرا ما کاری کنیم که دوباره پدرت مجبور باشه ، چند روز، چند ماه،چند سال دیگه زحمت بیشتر بکشه که خونه رو بتونه رنگ کنه ؛

این حرف مادرم از بچگی همیشه تو ذهنم بود و موند ؛

حرفی که باعث میشد ! ما شیشه ها رو نشکنیم " تلویزیون رو الکی خراب نکنیم " یخچال رو بیهوده باز و بسته نکنیم "
 

تا هیچوقت دلیل رنج و زحمت بیشترواسه آقامون نباشیم "

نمیدونم : چی برسر روزگار ما اومده ، که دیگه کمتر کسی پیدا میشه که به پیر شدن پدر خونه هم فکر کنه ؛

این روزا بچه  :
 

ال سی دی ده میلیونی میشکنه ، میگن بابا ، چکارش داری ؟ حالا بچه بوده شکسته ؛

گوشی موبایل چهار ، پنج میلیونی رو میزنه زمین چهل تیکه میشه ، میگن : هیچش نگو بچه تو روحیه ش تاثیر بد میزاره ؛

اما کمتر کسی میگه :
 

این پدر خونه باید ! چند روز، چند ماه، چند سال دیگه ، کار کنه تا بتونه جبران خسارت کنه ؛

ایکاش کمی به فکر چین و چروکهای پیشونی آدمی بودیم 'که داره واسه ما پیر میشه ،جوانیش عمرش خوشی هاش همه گذاشته واسه ما ،تاکه با بودن ما پیری رو از یاد ببره ،

اما گاهی وقتا ندونسته و دونسته  تنها دلیل رنج بیشترش میشیم ،
 

و یادمون میره که اونم یه حد توان داره ،تایه جایی بدنش کارایی کار کردن داره ؛

امیدوارم هرکی هر جای ایران که داره این متن رو میخونه ،کمی بفکر پدر یا مادری باشه ،که نون بیار خونه هست ؛

گاهی :
 

همسری خوب برای پدر بودن ،بهتراز مادری کردن برای فرزندیست ، که پیری پدر را نمیبیند "