بسم الله الرّحمن الرّحيم

و صلّى اللّه على محمّد و آله الطّاهرين و لعنة الله على اعدائهم اجمعين

پندانه: مراقب رخنه دیگران در روابط خانوادگی‌ات باش

 
دوستی نقل می‌کرد که پدرِ بسیار بهانه‌گیر و بدخلق و بددهان و بداخلاقی داشتم.

 

روزی پدرم در خانۀ من میهمان بود. خانواده همسرم هم بودند. همسرم برای او چای آورد و او شروع به ایراد گرفتن کرد که چرا چای کم‌رنگ آورده است.

 

ناراحت شد. قهر کرد و بعد از کلی فحش و ناسزا خواست که برود.
 

دستش را بوسیدم و التماس کردم ببخشد، اما پدرم پیش همه سیلی محکمی بر گوشم زد و گفت:
 

تو پسر من نیستی و...

با این شرایط نتوانستم مانع رفتنش شوم.
 

پدرزنم که از این اتفاق زیاد هم ناراحت نبود، به من گفت:

واقعا تحمل زیادی داری، با این پدر بداخلاق و بددهان چگونه می‌سازی؟
 

اجازه ندادم حرفش را ادامه دهد و گفتم:

اشک چشم شور است و نمک هم شور؛ اما اشک چشم چون از خود چشم تراوش می‌کند، هرگز چشم را نمی‌سوزاند!

فحش و ناسزا و سیلی پدرم که من شیرۀ جان او هستم هرگز مرا نسوزاند، اما این کلام تو مانند شوری نمک بود که از بیرون در چشم من ریختی!

 شرمنده شد و تا پایان میهمانی سکوت کرد.

 ما هرگز نباید اجازه دهیم دیگران بین ما و والدین و خواهر و برادرانمان رخنه و شکاف ایجاد کنند. باید هوشیار باشیم. هرگز بین دو سنگ آسیاب که روی هم می‌چرخند، انگشت فرو نکنیم.