سندروم «نتیجه فوری» و مدیریت راهبردی زندگی!

و صلّى اللّه على محمّد و آله الطّاهرين و لعنة الله على اعدائهم اجمعين

کاربر عزیز، از شما تقاضا داریم استفاده از این متن (مطالعه، ارسال و ...) را با تلاوت یک صلوات، (هدیه به ساحت قدسی مادر گرامی حضرت صاحب الامر (روحی فداه) و به نیت تعجیل در فرج ایشان) همراه کنید. خدایتان جزای خیر دهاد.

سندروم «نتیجه فوری» و مدیریت راهبردی زندگی!

👈 با شغل دوم و کمتر از یک ساعت در روز درآمد بالا داشته شوید!

👈 یه چیزی به این بچه من بگید اخلاقش درست بشه!

سندروم نتیجه فوری، جنون سرعت و یک‌شبه ره صد ساله رفتن گریبان جامعه ما را گرفته!

ما هم خودمان گرفتار این سندروم هستیم و هم بچه‌هایمان را با این گزاره‌ها بزرگ می‌کنیم و حتی در تربیت دینی هم آن چیزی را برجسته‌ می‌کنیم که جنسش از همین نسخه‌هاست! نسخه‌هایی با نتیجه فوری ...

تقویت این نوع نگرش تاثیرات بسیار مخربی بر حوزه‌ی مدیریت راهبردی زندگی شخصی، اداری و اجتماعی می‌گذارد.

نه در واقعیت و نه در دنیای استراتژی چنین چیزی نداریم: موفقیت آسان، ساده و سریع!

حتی موفقیت سازمان‌ها هم صرفاً حاصل ایده‌ها نیستند! ممکن است فرد یا سازمانی در کوتاه‌مدت به منفعت بزرگی برسد اما عموماً پشت آن تصمیم، سال‌ها تجربه و دانش خوابیده است و در ضمن برای حفظ نتایج در بلندمدت، آن فرد یا سازمان تلاش زیادی باید انجام دهد ...

این نقطه‌ای است که در قصه‌های موفقیت هم به آن کمتر پرداخته می‌شود!

دقت کنیم سندروم نتیجه فوری حداقل دو پیامد بسیار مخرب دارد:

ما فکر می‌کنیم که یک دستاورد باید در ۳ ماه بدست بیاید، در غیر اینصورت به زحمتش نمی‌ارزد. بنابراین اصولاً از برنامه‌هایی که مثلاً باید یک سال آن‌ها را دنبال کنیم، استقبال نمی‌کنیم. به همین دلیل هم هیچگاه کارهای بزرگ را شروع نمی‌کنیم.

فرض کنید تصمیم جدی گرفته‌ایم که زبان انگلیسی را بیاموزیم. چون فکر می‌کنیم که یادگیری زبان در ۲۰ روز ممکن است! ۲۰ روز هم وقت می‌گذاریم؛ ولی چون آن وعده واقعیت نداشته است، نیمه‌کاره یادگیری زبان انگلیسی را کنار می‌گذاریم؛ آن هم با سرخوردگی. به همین دلیل هم هست که ما هزار کار نیمه‌تمام داریم. هیچ کاری را به انتها نمی‌بریم، چون به اندازه کافی صبور نیستیم.