بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 

و صلّي الله علي محمّد و آله الطّاهرين  و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين 

نفس و موسیقی

اینکه کدام‌ یک از حس‌های انسان، ارتباط بیشتر یا کمتری با روح و نفس دارند، نیاز به دقّت دارد؛ معلوم نیست بعضی چیزها که ما تأثیرش را کم می‏گیریم کم باشد.
 

گوش، ارتباطی با روح و نفس دارد و قوّه‌ی سامعه برای خودش روحی دارد. کار آن، هماهنگی با ارواح بدن و هماهنگی با روح حیوانی است. وقتی که آیات آرام‌بخش شنیده شود، گوش این آرامش را به نفس منتقل می‏کند؛ لذا التذاذ خاصی به انسان دست می‏دهد.

خیلی از جوان‌های متدیّن، سراغ آهنگ‌های مثلاً به قول خودشان وزارت‌ ارشادی می‏ روند و فکر می‌کنند وزارت ارشاد مبرّای از خطا و اشتباه است؛ در حالی که آن آهنگ‌ها تأثیر مثبتی نمی‏ گذارد.

 
اگر آن جوان، دل خود را بشکافد، می‌بیند بخشی از باطنش می‏گوید: چرا این کار را می‏کنی؟ خودش هم تشخیص می‏ دهد که این کار با گوش‌دادن قرآن فرق می‏ کند. او توجیه می‌کند و بهانه می‌آورد و به خود می‌گوید: حالا تو ناراحتی و مشکل داری، شاید این موسیقی تأثیر خوبی برای تو داشته باشد.

 
اگر انسان غبار نشسته‌ی روی وجدانش را پاک کند، امام زمان علیه السلام را حاضر و ناظر می‏ داند و می‏ تواند بفهمد حضرت کدام‌یک را راضی هستند. اگر امام زمان علیه السلام هم حاضر باشند، به فلان موسیقی گوش می‏کنی؟! اگر حضور حضرت را حس کنی، چنین کاری را انجام می‌دهی؟! تأثیر آن‌ها در روح خیلی ‌زیاد است؛ باعث اضطراب و مشکلات می‏شوند. این هماهنگی بین قوّه‌ی سامعه و نفس انسان، خوب درک نشده است.
‌
 

┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈

 

‌ ‌