(چاپ)

کد خبر :  35024  
تاریخ انتشار خبر : ۲۰ دي ۱۳۹۹ خبرها و نظرها
تنها دو دهه تا پایان فرصت طلایی افزایش فرزندآوری زمان باقی است.

بسم الله الرّحمن الرّحيم

و صلّى اللّه على محمّد و آله الطّاهرين و لعنة الله على اعدائهم اجمعين

 

 


 

تنها دو دهه تا پایان فرصت طلایی افزایش فرزندآوری زمان باقی است.

 

 



تنها دو دهه تا پایان فرصت طلایی افزایش فرزندآوری زمان باقی است

 

 

 

 

 

 «مریم اردبیلی» در برنامه «بدون توقف» که از شبکه سه سیما پخش شد، درباره اینکه اختلاف‌نظرات شدید والدین درباره تربیت فرزند اول گاهی مانع از تکرار تجربه فرزندآوری می‌شود، گفت: دغدغه فرزندپروری یک دغدغه مهم است و خیلی‌ها میلی به فرزندنخواهی ندارند اما به دلیل چالش‌هایی که در تربیت فرزند اول پیدا می‌کنند از خیر داشتن فرزندان بیشتر می‌گذرند. 

 

 


وی ادامه داد: یکی از چالش‌های ما در فرزندآوری این است که دیدگاه‌های دو والد از دو فرهنگ مختلف در تقابل با یکدیگر قرار گیرد،

 

 

در زندگی‌های سنتی این تقسیم نقش‌ها مشخص‌تر بود و یک بخش آن توسط پدر و یک بخش آن توسط مادر انجام می‌شد، اما این نقش‌ها یک مقدار متکثر شده و والدین فردگرا و کمال‌گراتر شدند و تجربه کم دیدن بچه هم به آن اضافه شده و همه این اختلاف سلیقه‌ها باعث ایجاد مشکل هم در تربیت و هم در رابطه پدر و مادر با یکدیگر می‌شود. 

 

 

 

این کارشناس خانواده همچنین افزود: ما باید بدانیم که بچه‌ها میدان جنگ ما نیستند، بچه‌ها جای ثابت کردن حرف‌های ما به یکدیگر نیستند، والدین باید با هم به تفاهم برسند و مشکلات را بدون حضور بچه‌ها با هم حل کنند و اختلاف سلیقه‌های خودشان را کنترل کنند و اگر موفق نمی‌شوند حتما از یک مشاور کمک بگیرند. 

 

 


اردبیلی با اشاره به اینکه ما بیشترین چالش در تربیت فرزند را روی فرزند اول داریم، یادآور شد: با تعدد فرزندان یک ریل تربیتی در خانواده شکل می‌گیرد و بعد از آن پدر و مادر در نقش والدگری صحیح قرار می‌گیرند چون در تک فرزندی پدر و مادر حتی نقش والدگری خودشان را هم گم می‌کنند و هم عرض بچه می‌شوند و گاهی چالش‌ها شدیدتر می‌شود، اما با تعدد فرزندان یک بخش عمده‌ای از اصول تربیتی را فرزندهای بزرگتر و چارچوب خانواده به بچه‌های کوچکتر می‌آموزند و لازم نیست پدر و مادر دوباره از اول همه چیز را به فرزند بیاموزد لذا بهتر می‌شود تربیت فرزندان را کنترل کرد. 

 

 

 


*پنجره جمعیتی چیست؟


این پژوهشگر با توضیح مفهوم پنجره جمعیتی گفت: در یک مقطعی سلامت و رفاه جامعه افزایش پیدا می‌کند، مرگ و میرها کم شده و همان فرزندآوری که تا قبل یک عددی بوده یک دفعه رشد جمعیت بالایی را رقم می‌زند، اما بعد از مدتی به علت ورود فرهنگ کشورهای مدرن و ابزار کنترل موالید به کشورها، افراد امکان کنترل موالید را پیدا می‌کنند حالا اگر سیاست‌های ملی هم به سمت کاهش جمعیت برود همه عوامل کمک می‌کند تا این باروری کاهش پیدا کند.  

 

 


وی در ادامه تصریح کرد: اشکال این است که این کاهش در کشور ما خیلی سریع اتفاق افتاد و این سیاست به موقع تعدیل نشد و داستان ادامه پیدا کرد،

 

 

در برخی از کشورها این کاهش ظرف 70 تا 100 سال اتفاق افتاد و این باعث شد متعادل‌تر به سمت سالمندی بروند اما در کشور ما این کاهش ظرف 10 تا 15 سال اتفاق افتاد و ما شاید در آینده یکی از بدترین عدم تعادل‌های هرم‌ جمعیتی یا یکی از بدترین انواع سالمندی را تجربه کنیم. 

 

 


مدیرکل بانوان و خانواده استان فارس همچنین یادآور شد: حالا فرصت جمعیت چه زمانی است؟

 

 

وقتی آن نسلی که پیک جمعیتی هستند وارد سنین فرزندآوری شوند، در این فرصت که بین سه تا چهار دهه در نظر گرفته می‌شود کشورها باید چند چیز را برنامه‌ریزی کنند، از جمله توسعه اقتصادی و رشد علمی.

 

 

در عین حال چون این جمعیت دوره فرزندآوری‌اش تمام شود آن هرم سنی کمترین تعادل را دارد و بعد از آن سیاستگذاری‌ها هم تأثیر چندانی نخواهند داشت، از این جهت در این چهار دهه بیشترین سرمایه‌گذاری روی این است که این افراد تا می‌توانند تعداد فرزندان بیشتری بیاورند. 

 

      

این کارشناس مسائل زنان با تأکید بر اینکه از این چهار دهه در کشور ما تقریبا دو دهه‌اش گذشته، اظهار کرد: متأسفم که بگویم این دو دهه دهه‌های طلایی‌تری بوده، اما کماکان تا دو دهه این فرصت طلایی را داریم که باید از آن نهایت استفاده را بکنیم.

 

 

هم حکومت، هم قوانین و هم مردم و خانواده‌ها باید در این مدت همه به هم کمک کنیم تا وقتی با سالمندی مواجه می‌شویم، اولا متعادل‌تر روبرو شویم و دوم اینکه امید داشته باشیم این وضعیت چند سالی است و بعد از گذران آن هرم جمعیت جوان بالا آمده و چرخ‌های کشور را می‌چرخانند.

 


وی در پایان عنوان کرد: اما بدترین سناریو این است که ما این دو دهه را غنیمت نشمریم و فرزندآوری کافی اتفاق نیفتد، آن وقت با سالمندی مواجه می‌شویم که هم شدیدتر است هم افق روشنی ندارد و تا 30 سال بعد از آن هم مشخص نیست بتواند خودش را بازیابی کند.