پیش از این درباره اقسام آکنه و نشانه‌های هریک، مطالبی بیان شد. اکنون به پرهیزهای غذایی در آکنه گرم می‌پردازم:
- شیرینی‌های زننده و غلیظ و چسبنده برای آکنه‌های گرم نامناسب شمرده می‌شوند. خرما، باقلوا، سوهان، گز، زلبیا، بامیه و بیشتر شیرینی‌های بازاری از این جمله‌اند. مصرف عسل به‌تنهایی برای این نوع آکنه مناسب نیست ولی می‌توان آن را بصورت سکنجبین عسلی مایل به ترشی (تهیه‌شده از سرکۀ طبیعی انگور یا سیب) برای کاهش علایم آکنه گرم بکار برد.
- برخی مغزیات و خشکبار در آکنه‌های گرم منع مصرف دارند بخصوص گردو، پسته، بادام زمینی، بادام هندی، و انجیر خشک. آجیل‌های شور و بوداده برای این نوع آکنه زیان‌آورتر هستند.
- مصرف ادویه و چاشنی‌های تند و تیز، قرمزی و خارش و گزش این نوع آکنه را افزایش می‌دهد، بنابراین مصرف خردل، فلفل، زنجبیل و چاشنی‌های تند در این نوع آکنه مجاز نیست.
- سبز‌هایی مانند تره و پیازچه تند و سیر و پیاز تند هم برای این گونه آکنه‌ها زیان‌آور هستند.
شاید قدری عجیب به نظر برسد که بسیاری از بیماران من که با آکنه گرم مراجعه می‌کنند به این خوراک‌ها تمایل دارند و می‌گویند که از خوردن شیرینی‌جات و تندی‌ها بسیار لذت می‌برند و البته اغلب در مصرف آنها زیاده‌روی می‌کنند. بسیاری از آنها هم درباره سیر یا عسل یا زنجبیل چیزهایی در آشفته‌بازار سایت‌ها و هیاهوی کانال‌های افراد ناآگاه می‌خوانند و عموماً به پیامدهای ناخوشایندی گرفتار می‌شوند، و بعضی هم مثلاً تصور می‌کنند که اثرات آنتی‌اکسیدان یا ضدباکتری این خوراکی‌ها برایشان سودمند خواهد بود...
اما واقعیت بالینی این است که نه میل و لذت افراد از بعضی خوراکی‌ها دلیل سودمند بودنشان برای یک بیماری است، و نه برخی اثرات ضدباکتری سیر و پیاز و ... در محیط‌های آزمایشگاهی دلیل بر آن است که می‌توان آن را بطور عمومی و بدون ملاحظات دیگر، در اختلالی مانند آکنه یا بیماری‌های باکتریال دیگر تجویز کرد.
شخصاً بیماران زیادی را می‌بینم که بخاطر همین آموزه‌های نادرست و سست، مدت‌های زیاد با عوارض طولانی دست به گریبان هستند...