بسم اللّه الرّحمن الرّحيم
و صلّي الله علي محمّد و آله الطّاهرين و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين
نفس و موسیقی
اینکه کدام یک از حس‌های انسان، ارتباط بیشتر یا کمتری با روح و نفس دارند، نیاز به دقّت دارد؛ معلوم نیست بعضی چیزها که ما تأثیرش را کم میگیریم کم باشد.
گوش، ارتباطی با روح و نفس دارد و قوّه‌ی سامعه برای خودش روحی دارد. کار آن، هماهنگی با ارواح بدن و هماهنگی با روح حیوانی است. وقتی که آیات آرام‌بخش شنیده شود، گوش این آرامش را به نفس منتقل می‌کند؛ لذا التذاذ خاصی به انسان دست میدهد.
خیلی از جوان‌های متدیّن، سراغ آهنگ‌های مثلاً به قول خودشان وزارت ارشادی می روند و فکر می‌کنند وزارت ارشاد مبرّای از خطا و اشتباه است؛ در حالی که آن آهنگ‌ها تأثیر مثبتی نمی گذارد.
اگر آن جوان، دل خود را بشکافد، می‌بیند بخشی از باطنش می‌گوید: چرا این کار را میکنی؟ خودش هم تشخیص می دهد که این کار با گوش‌دادن قرآن فرق می کند. او توجیه می‌کند و بهانه می‌آورد و به خود می‌گوید: حالا تو ناراحتی و مشکل داری، شاید این موسیقی تأثیر خوبی برای تو داشته باشد.
اگر انسان غبار نشسته‌ی روی وجدانش را پاک کند، امام زمان علیه السلام را حاضر و ناظر می داند و می تواند بفهمد حضرت کدام‌یک را راضی هستند. اگر امام زمان علیه السلام هم حاضر باشند، به فلان موسیقی گوش میکنی؟! اگر حضور حضرت را حس کنی، چنین کاری را انجام می‌دهی؟! تأثیر آن‌ها در روح خیلی زیاد است؛ باعث اضطراب و مشکلات می‌شوند. این هماهنگی بین قوّه‌ی سامعه و نفس انسان، خوب درک نشده است.
┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈