بسم اللّه الرّحمن الرّحيم
و صلّي الله علي محمّد و آله الطّاهرين و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين
باريجه
تعريف:
گياهى است چند ساله، بلندى آن حدود 2 متر، برگهاى آن شبيه چنار ولى با بريدگيهاى بيشتر با چند بار تقسيم به رنگ سبز غبار و پوشيده از تار، ساقه آن باريك و استوانهاى، گياه باريجه در ايران در مناطق وسيعى از دامنههاى مرتفع البرز، دربند سرو، دماوند، در خراسان، كوچه داغ بين كوشا و لطفآباد، در كوههاى ساوجبلاغ، بين تهران قزوين مىباشد.
نام فارسى: باليجه در كتب طب سنتى: باژزد
به عربى: قنه به تركى: قاسى، قاصنى
به فرانسوى: Galbanum
به انگليسى: Galbanum
تركيبات شيميايى:
از نظر تركيبات شيميايى شيره گياه خيلى شبيه به انغوزه است و در لاتكس يا شيرابه گياه در حدود 75- 63 درصد صمغ يافت مىشود. رزين آن شامل: گانبانورزينو تانول و اومبلى فرون است.
دائرة المعارف بزرگ طب اسلامى، ج1، ص: 396
خواص:
صمغ باريجه در هند به عنوان محرك، ضد عفونى كننده و داروى سينه و در موارد برونشيتهاى مزمن و آسم و براى تقويت رحم تجويز مىشود. براى تنگى نفس و سرفه كهنه و نرم كردن سينه و اختناق رحم و صرع و بواسير و بيماريهاى عصبى، براى باز كردن انسداد كليه و تسهيل زايمان و دفع جنين مرده و مشيمه نافع است.