یلدا صباحی روان شناس کودک و خانواده، اظهار کرد: همه افراد با وجود تمامی ویژگی‌هایی که دارند در ادامه تجربیات کودکی خود به سر می‌برند که در گذشته آنها را سپری کردند.
او با بیان اینکه اکثر آنها با تجربه اتفاقات منفی در دوران کودکی شان هنوز تأثیر آن اتفاقات را در زندگی خود می‌بینند، گفت: متاسفانه بسیاری از همین تجربیات منفی تا بزرگسالی ادامه داشته و فرد را دچار درگیری فراوان می‌کند چرا که تجربیات دوران کودکی بر روابط اجتماعی افراد، روابط عاشقانه و آموزش و پرورش تأثیرگذار است.
صباحی افزود: اکثر خصوصیات شخصیتی ارثی نیستند بلکه بسیاری از آنها نتیجه تجربیاتی است که هر شخص در زندگی خود با آنها مواجه می‌شود.
این روان شناس کودک و خانواده ادامه داد: مرحله کودکی هر فرد حساس‌ترین و مهمترین بخش شکل گیری شخصیت، خصوصیات فردی انسان و رفتاراجتماعی اش است که همگی تا حدودی از آموزش‌ها ومحیط تأثیر می‌گیرند.
او با بیان اینکه تکامل روانی، جسمی و رشد کودک در این دوران بسیار حائز اهمیت است، ادامه داد: اگر در این مرحله آسیب‌هایی به کودک وارد شود پیامد‌های طولانی مدت در آینده برایش به وجود می‌آید.
او با بیان اینکه آزار‌ها و آسیب‌های وارد شده به کودکان کمتر قابل شناسایی است و کودک کمتر قادر به بیان آسیبی که به او وارد شد نیست، گفت: به طور مثال در وجود هر کودکی ظرفیت زبان آموزی وجود دارد، ولی چنانچه همین ظرفیت در دوره حساس رشدی که ۱ تا ۴ سالگی است فعال نشود کودک دیگر هیچ وقت قادر به یادگیری و سخن گفتن نمی‌شود.
این روان شناس کودک و خانواده تصریح کرد: آن دسته کودکانی که در محیط شایسته و با محرک‌های مناسب بزرگ می‌شوند یعنی والدین و اطرافیان برایشان وقت می‌گذارند و به نوعی با او می‌گویند و می‌شنوند، کتاب می‌خوانند و توجه خاصی به او دارند نسبت به کودکانی که در محیطی ناآرام و محروم بار می‌آیند از لحاظ ذهنی و هوشی برتری دارند.
صباحی با بیان اینکه در شکل گیری رفتار و روحیه کودکان ونوجوانان نقش پذیری اهمیت بسیار بالایی دارد، گفت: درعلوم رفتاری به این موضوع همانندسازی می‌گویند.
او خاطرنشان کرد: کودکان خصوصیات عاطفی، رفتاری و فکری افرادی که شاخص زندگیشان هستند را قبول می‌کند و بدون آنکه آگاه باشد شبیه آنها می‌شود.