بسم الله الرّحمن الرّحيم
و صلّى اللّه على محمّد و آله الطّاهرين و لعنة الله على اعدائهم اجمعين
کاربر عزیز، از شما تقاضا داریم استفاده از این متن (مطالعه، ارسال و ...) را با تلاوت یک صلوات، (هدیه به ساحت قدسی مادر گرامی حضرت صاحب الامر (روحی فداه) و به نیت تعجیل در فرج ایشان) همراه کنید. خدایتان جزای خیر دهاد.
در بلبشوی تبلیغات، کودکان را دریابید.
تبلیغات یکی از بهترین راهکارها برای فروش محصول است. اما این تبلیغ یک خوراک است که علاوه بر فروش محصول، بر روی ذائقه، سبک زندگی، نوع نگاه و... مخاطب اثر می‌گذارد. به همین علت توجه به محتوا و المان‌های موجود در تبلیغ بسیار اهمیت پیدا می‌کند و نباید در این تبلیغات از بچه‌ها به راحتی و بدون توجه به تبعات روانی و تربیتی که روی آن‌ها دارد استفاده شود.
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران توانا؛ در بین تماشای یک برنامه تلویزیونی صدای تلویزیون زیاد می‌شود و تبلیغات بین برنامه آغاز می‌شود که صدای آن از صدای برنامه، فیلم و سریال‌های تلویزیونی بیشتر است و آگهی آغاز می‌شود که چند کودک 2 تا 3 سال با یک پیراهن و یک پوشک در کارخانه‌ای مشغول کار هستند و تبلیغ پوشک بچه می‌کنند و یا با یک سرچ ساده در فضای مجازی تبلیغاتی را می‌بینیم که یک کودک 2 یا 3 ساله با بدن لخت که فقط یک پوشک دارد با مادرش بازی می‌کند.
تمام این تبلیغات به نحوی مخاطب و زندگی او را خودآگاه یا ناخودآگاه درگیر می‌کند. صنعت تبلیغ در جهان و در کشور ما به سمتی رفته است که بخاطر جذابیت کودکان؛ از آن‌ها استفاده می‌کنند. بدون توجه به آینکه چه آسیبی به کودک حاضر در تبلیغ و یا بچه‌هایی که تبلیغ را تماشا می کنند ؛ وارد می شود.
تبلیغات به راحتی ذائقه مخاطب را تغییر می‌دهد.
تبلیغات روش و تکنیک‌هایی برای جلب توجه مخاطب به یک محصول است، آگهی‌های تبلیغاتی با استفاده از تکنیک‌هایی تلاش می‌کنند محصول را در کانون توجه مخاطب قرار دهند. اما این تبلیغات فقط باعث فروش یک محصول نمی‌شود بلکه فرهنگ، ذائقه، نوع نگاه و... را هم به نوعی به مخاطب می‌فروشد و او را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
حالا اگر این تبلیغات کودکان را که هنوز شخصیت متغیر و بسیار تحت تاثیری دارند را هدف قرار دهد و از آن‌ها استفاده کند؛ کاربرد نماد، ابزار، چهره‌ها، نوع پوشش و... بیش از پیش اهمیت پیدا می‌کند.
کودک هدف نیست؛ وسیله است.
کودک در این تبلیغات هدف اصلی نیست بلکه وسیله جذب مخاطب بیشتر است، زیرا مخاطب بخاطر جذابیت کودک جذب محتوای آن می‌شود و سرمایه‌گذار را به هدف خود که فروش بیشتر محصول است می‌رساند. به علت همین تاثیر و جذب بالای مخاطب؛ به ظاهر و پوششی که کودک در این تبلیغات دارد و به تبع آن تاثیر روانی و تربیتی که در آینده بر او خواهد گذاشت توجهی نمی‌شود و در واقع این سرمایه‌گذاران آینده و تربیت کودک را فدای سود خودشان می‌کنند.
برخی از این تبلیغات پا را فراتر گذاشتند و به بهانه تبلیغ لباس، پوشک و... برای کودکان آن‌ها را عریان و یا نیمه عریان نشان می‌دهد، کودکان بطور دسته جمعی هستند و بدن لخت یکدیگر را می‌بینند و یا خودشان روبه روی آینه بدن خودشان را بصورت عریان می‌بینند.
در اصل 77 قانون تبلیغات کشور آمده است: «در تبلیغات تلویزیونی نباید کودکان عریان یا نیمه عریان نشان داده شوند.» با توجه به این قانون همچنان برخی از سازنده‌های تبلیغات به این موضوع توجه نمی‌کنند و از کودکان به عنوان ابزاری برای دیده شدن و افزایش فروش استفاده می‌کنند بدون اینکه به آینده و تاثیر آن بر تربیت این کودکان فکر کنند، وقتی بزرگ شد آیا دوست داشته در بچگی همه بدن عریان و نیمه عریان او را ببینند یا خیر؟
به فکر سن بیداری جنسی کودکان باشید.
پیش‌تر نیزغلامعلی افروز رییس هیئت مدیره سازمان نظام مشاوره و روانشناسی کشور استاد ممتاز دانشگاه تهران با بیان اینکه این کودکان با انگیزه‌های اقتصادی و تجاری مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند، اظهار کرد: از نظر روانشناختی، کودکی که با برچسب بزرگ شود، شخصیت سالمی نخواهد داشت و این مشکلات تا بزرگسالی گریبان بچه‌های تبلیغاتی و خانواده‌هایشان را خواهد گرفت.
به نظر روانشناسان تربیتی کودک؛ ۳ تا ۴ سالگی، سن بیداری جنسی و تشکیل خاطرات در ذهن کودکان است و در ۵ تا ۷ سالگی کودکان، وقتی با بدن برهنه مواجه می شوند، کنجکاو می شوند که بدن آن‌ها چه ویژگی‌هایی دارد و همین ممکن است خطرآفرین و نگران کننده باشد.
این کارشناسان معتقدند که اگر پوشش مناسب جلوی کودک رعایت نشود و کودکان به راحتی بدن لخت و عریان یکدیگر را ببینند و بتوانند لمس کنند منجر به بلوغ زودرس آن‌ها می‌شود که عواقب خطرناکی برای او در کودکی و بزرگسالی خواهد داشت.
در تحقیقات روانشناسان کودک در این زمینه، کودکان بین سنین ۳ تا ۴ سالگی دوست ندارند بدن شان در معرض دید باشد و از این که دیگران آن ها را عریان ببینند، احساس خجالت و شرم می کنند.
این کارشناسان تاکید می‌کنند که والدین هنگام تعویض لباس کودکان ۲ تا ۳ ساله که کاملاً متوجه جنسیت خود شده اند، باید مواظب باشند که فرد دیگری، خصوصاً کودک دیگری، بدن برهنه او را نبیند.
برخی از خانواده‌ها روی پوشش دختران حساس هستند و درباره لباس و بدن پسر بچه‌ها حساسیت کمتری دارند، اما به عقیده کارشناسان تربیت کودک روند رشد جنسی و روانی کودکان در سنین کودکی فارغ از جنسیت آن‌هاست و باید حساسیت در تربیت هر دو جنس به یک شکل باشد و محدودیت‌ها و آگاهی‌ها به هر دو جنس آموزش داده شود.
از همان کودکی از بچه اجازه بگیرید.
خیلی از کارشناسان بر این عقیده هستند که اگر خیلی از حریم‌ها را والدین و بزرگترها رعایت کنند در کودک هم نهادینه می‌شود و رعایت می‌کند.
پیش‌تر محمدمهدی سیدناصری، مدرس دانشگاه و پژوهشگر حقوق بین‌الملل کودکان هم با تاکید بر اینکه انتشار عکس عریان از کودکان به هیچ وجه پسندیده نیست؛ گفت: گرفتن عکس در ساحل، توالت و حمام را اکیداً برای کودک خود ممنوع کنید.
سید ناصری خاطر نشان کرد: بهتر است این فرهنگ را ایجاد کرد که از کودکان بالای دو سال برای ارسال عکس شان حتی برای پدربزرگ و مادربزرگ اجازه گرفت؛ این کار علاوه بر ایجاد حس احترام رعایت حریم خصوصی را به کودک یاد می‌دهد.
کودک آزاری نوین
با توجه به اهمیت این موضوع که بچه‌ها از همان کودکی باید یاد بگیرند که حریم بدن خودشان را حتی در بین همجنس‌های خودشان هم حفظ کنند اما برخی از تبلیغات تلویزیونی این مسئله مهم را رعایت نمی‌کنند و بچه را با یک پوشک و یا بدن نیمه عریان نشان می‌دهند که سایر بچه‌ها اطراف آن‌ها درباره بدنش اظهار نظر می‌کنند.
نمونه این تبلیغات در صدا وسیما و فضای مجازی بسیار دیده می‌شود و تولیدکنندگان این تبلیغات به تاثیر روانی و تربیتی آن بر روی کودک حاضر در تبلیغ و سایر کودکانی که او را می‌بینند توجه نمی‌کنند. همچنین این مسئله که ممکن است این کودک وقتی بزرگ می‌شود آدم خجالتی باشد و همیشه بخاطر اینکه در کودکی افراد زیادی بدن عریان او را دیده‌اند خود را سرزنش کند و ناامید شود را نادیده می‌گیرند.