من روش پیازدرمانی استفاده کردم.باردار شدم
بهارک

اول تشکر کنم از تجویز سماق که اسهال پسرم خوب شد دوم ماه گرفتگی روی پوست نوزاد دلیلش چیه ارتباطی با ماه گرفتگی واقعا داره
محمد

تو نت نوشته منتول برای زیر دو سال خطرناکه، حتی بصورت استفاده روی بالش و لباس باز هم خطرناکه
:-)

سلام. من حدودا از ۶ ماه پیش پوست ساق پام تیره شده است . در دیگرنواحی بدنم هم قسمت هایی اینطور شده ولی ساق پام بیشتر است .میخ استم ببینم مشکل چیه؟ گلهی در پهلوم هم احساس در دارم . ممکنه از کلیه یا کبد باشه؟
مریم ابراهیمی

سلام اقای دکتر خداقوت ببخشید من اگر ذره ای چربی حیوانی داخل غذا باشه مثل دنبه یا چربي گاوی تا صبح پاشنه پای چپم میخاره. از بعد از بارداری اینجوری شدم تا الان که داره میشه دو سال. چیکار میتونم بکنم. خیلی ممنون
شریف

سلام آقای دکتر برای درمان ریزش،سکه ای موی صورت (ریش) راهنمایی میکنید
رامین

با سلام ... من به واسطه آشنایی با سایت خوب شما ، کنجکاو شده و کتاب راز درمان را تهیه و مطالعه کردم .. بسیار بسیار برایم مفید بود ... مطالب سایت شما هم کاملا حکیمانه و مدبرانه و دارای عمق است ... ضمنا کتاب قانون شیخ الرییس را نیز مطالعه میکنم ... امیدوارم روزی برسد که این مردم .... هم بفهمند که طب قدیم چه قدرت و حکمتی داشته و این قدر سعی در تخریب آن نداشته و خود را نجات دهند ... باز هم صمیمانه و خاضعانه از شما تشکر میکنم .. خدا حفظتان کند ... حامد گوهری - 47 ساله از قزوین
گوهری

سلام وقتتون بخیر من نمی‌دونستم باید از روز ۵ پریود آب پیاز مصرف کرد . از اول شهریور دارم مصرف میکنم و معمولا روزی دو مرتبه ، pcos هستم و جهت پاکسازی شروع به مصرف کردم اما از چند روز قبل از شروع دوره ، لکه بینی داشتم که خب میشه گفت لکه بینی روز ۱۴-۱۵ پریودم بود و به حساب تخمک گذاری گذاشتم . اما از بعد از اون و شروع آب پیاز تقریبا هر روز لکه بینی دارم به همراه درد و احساس ورم شدید شکم و زیرشکم . احساس باد و متورم شدن تخمک هارو دارم و بعد از فعالیت ورزشی هم این لکه بینی هست . و نگرانم کرده من همراه آب پیاز اینوزیتول هم مصرف میکنم . راهنمایی میکنید . الآنم لکه بینیم بیشتر شده روز ۲۶ پریودم هست . معمولا ۳۴ـ۳۵ روزه پریود میشم .
نسرین

سلام من ۱۰ سال پیش دچار کیست مویی شدم با زالو درمانی و مرهم و ... بهبود پيدا کردم ، الان نزدیک ۲ سال هست سه سوراخ ایجاد شده و هفته ای یکبار مو میکشم بیرون، ۲ ماه یکبار هم زالو اندازی در سوراخ ها انجام میدم ، انواع ضماد های مقاله شمارو در محل گذاشتم ولی اثر نمیکنه ... حال چه کنم؟
حسین

سلام خدمت دوستان عزیزم من از عنایات شیخ حسن نخودکی خیلی شنیده بودم خیلی دوست داشتم تجربه کنم.حرم آقا امام رضا بودم در دلم نیتی کردم بعد شروع به خواندن یس به روح آن بزرگوار کردم وقتی داشتم آن محل را ترک میکردم چند ثانیه نگذشته بود به حاجتم رسیدم.خدا رو شکر.
نفس صبا
زندگی استعماری؛ طبّ استعماری
وقتی به‌جای تجربه‌کردن زندگی از آن عکس می‌گیریم، چه چیزی را از دست می‌دهیم؟
تعداد: 2 میانگین: 5
[تعداد بازدید : 7684]

[نسخه چاپی]

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم

و صلّي الله علي محمّد و آله الطّاهرين و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين

 

 

 

وقتی به‌جای تجربه‌کردن زندگی از آن عکس می‌گیریم، چه چیزی را از دست می‌دهیم؟

 

از این هیاهوی عکس‌ها باید گامی به عقب برداریم، به سوی هنر و ادبیات

 
عکاس: پدرو فیوزا.
عکاس: پدرو فیوزا.
 

ربکا مک‌میلان، کانورسیشن — در کنفرانسی در ۱۴ ژوئن، نیکولا مندلسون، یکی از مدیران فیس‌بوک، پیش‌بینی کرد که این شبکۀ اجتماعی در ظرف پنج سال آینده «تماماً ویدئو» خواهد شد.

 

او گفت: «سال‌به‌سال شاهد کاهش متن‌ها هستیم. اگر قرار بود شرط ببندم، می‌گفتم: ویدئو، ویدئو، ویدئو».

 

 

در این حین، مقاله‌ای که به‌تازگی در نیویورک تایمز منتشر شده است، زندگی گروهی از جوانان اهل مهمانی را گزارش می‌کند که اسم خودشان را گروه «اسنپ پک» گذاشته‌اند. این گروه برنامۀ شب‌هایشان را حول محورِ گرفتنِ عکس‌هایی تنظیم می‌کنند که بتوانند با دنبال‌کنندگانشان به اشتراک بگذارند. گزارشگر توضیح می‌دهد:

 

 

برای آن‌ها، گرفتن عکس و ویدئو از طریق اینستاگرام و اسنپ‌چت راهی برای به‌یاد‌سپردن شب نیست، بلکه رویداد اصلی شب است.

 

 

این دو روایت به نتیجۀ یکسانی منجر می‌شود: تصاویر دارند مسلط می‌شوند.

 

 

تصاویر، بیش‌از‌پیش، به بخش مهمی از رابطه با دیگران، تأییدشدن و ثبت‌کردن تجربه‌های جدید تبدیل شده‌اند. و بااینکه ممکن است به نظر بیاید که بارانِ رنگ‌ها و پیکسل‌ها و صورت‌ها و چشم‌اندازها فقط تخیلات ما را غنی‌تر می‌کند و رابطه‌مان را با جهان بهبود می‌بخشد، به نظر می‌رسد که خلاف این موضوع در حال رخ‌دادن است.

 

 

مری پایلونِ روزنامه‌نگار، در مقاله‌اش «اینستاگرام تعطیلات را نابود می‌کند»، شرح داد که چگونه، زمانی‌که از معبدی در کامبوج بازدید می‌کرده، دریایی از گردشگرانْ مشغول گرفتنِ عکس بی‌نقص و به‌اشتراک‌گذاشتن آن بودند و عجیب آنکه «هیچ‌ میل شدید و ناگزیر به نشان‌دادن بی‌درنگ و الکترونیکیِ خودْ پدیده‌ای است که منحصراً دوران دیجیتال ما ممکن کرده است کس واقعاً حضور نداشت».


درحقیقت، میل شدید و ناگزیر به نشان‌دادن بی‌درنگ و الکترونیکیِ خودْ پدیده‌ای است که منحصراً دوران دیجیتال ما ممکن کرده است. بله، داشتن قابلیتِ به‌اشتراک‌گذاری تصاویرِ بیشتر با مخاطب گسترده‌تر مزیت‌هایی هم دارد، اما تمایل روزافزون به ثبت و ارسال این تصاویر جای تمرکز ساده و رابطۀ مستقیم انسانی را گرفته است.

 
باوجوداینکه ممکن است ارزیابی دقیق این تغییر دشوار باشد، پژوهشگران در رشته‌های متفاوت در حال مشاهده و فهمیدن پیامدهای آن‌اند.
 

زندگی در حباب خودنگر
 
شری ترکلِ روان‌شناس در کتاب باهم تنها۱ می‌نویسد: در قرن بیست‌ویکم «زندگی در حباب رسانه طبیعی شده است».
 

با کمک تلفن‌ها و کامپیوترهایمان، فارغ از اینکه کجاییم یا پیش چه کسی هستیم، دائماً با دیگران در ارتباطیم و با آن‌ها تعامل می‌کنیم. اما عکس‌گرفتن و تولید ویدئو بخش اصلی این تبادل دیجیتالی شده است.
 

جان آر. سولر، استاد روان‌شناسی، عکاسی و به‌اشتراک‌گذاری مداوم عکس را در حکم طلب تأیید تفسیر می‌کند. او می‌نویسد:

هر وقت عکسی را به اشتراک می‌گذاریم، امیدواریم دیگران جنبه‌هایی از هویتمان را که در آن تصویر جای داده‌ایم تأیید کنند. دانستن اینکه دیگران می‌توانند این تصویر را ببینند قدرت عاطفی بیشتری به آن می‌بخشد. گرفتن بازخورد از دیگران این حس را به وجود می‌آورد که عکس واقعی‌تر است.

در جست‌وجوی تأیید دیجیتالی، حتی تجربه‌های معمولی هم به خوراک عکس تبدیل می‌شوند.
 

به‌جای اینکه حضور داشته باشیم، یعنی جایی که هستیم باشیم (و واقعاً مشاهده‌اش کنیم)، مایلیم که از همۀ تجربه‌های زیسته به‌مثابۀ فرصتی برای بازنمایی و بیان بصریِ خودمان بهره ببریم. بخشی از مشکل این نوع از مستندنگاریِ مصرانه مرز باریک بین بازنمایی یا بیان و بازاریابی یا کالایی‌کردن زندگی روزمره -مثل گروه «اسنپ پک»- است.
 

اساساً احتمال دارد مجموعه‌ عکس‌های شخصی، که از طریق اپلیکیشن‌هایی مثل اینستاگرام و فیس‌بوک تبلیغ می‌شوند، به ابزاری برای خودتبلیغی بدل شوند. توانایی سنجش مداوم بازخورد عمومی برای هر عکسی که ارسال شده کاربران درحالی‌که ممکن است در انجام‌دادن هم‌زمان چند وظیفه پیشرفت کنیم، توانایی‌مان برای تمرکز عمیق در زمان‌های طولانی تضعیف شده است را قادر می‌کند، و شاید تشویقشان می‌کند، که، در نهایت صرفاً برای به‌حداکثررساندن واکنش مثبت، بازنمایی بصری زندگی خودشان را دستکاری کنند.
 

تریسی الووی، استاد روان‌شناسی دانشگاه فلوریدای شمالی، می‌نویسد: «هر فرد خودشیفته به برکه‌ای نیاز دارد که تصویرش را منعکس کند. درست مثل نارسیس، که به برکه‌ای خیره شد و زیبایی‌اش را تحسین کرد، شبکه‌های اجتماعی، مثل فیس‌بوک، به برکۀ دوران مدرن ما تبدیل شده‌اند».

الووی و گروهش، در پژوهشی در سال ۲۰۱۴، ارتباط بین استفاده از فیس‌بوک و همدلی را بررسی کردند. آنان دریافتند، باوجوداینکه عواملی در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد که رابطۀ اجتماعی را تقویت می‌کند، ویژگی‌های تصویرمحورِ پلتفرم -قابلیت به‌اشتراک‌گذاری تصویر و ویدئو- خصوصاً درخودفرورفتگیِ ما را بیشتر می‌کند.
 

خلاقیت به تمرکز نیاز دارد
 
اما اینکه بارها از تجربه‌هایمان در زمان واقعی فاصله بگیریم تا گوشی‌های هوشمندمان را درآوریم -و بعد تصویر را قاب‌بندی کنیم، عکاسی کنیم، از فیلترها استفاده کنیم و آن را ارسال کنیم- تأثیر نامطلوبی دارد و توجهمان را برهم‌ می‌زند. منظورم از توجه نه‌فقط توانایی مشاهدۀ دقیق بلکه توانایی تمرکز و دقت طولانی‌مدت هم هست.
 

نیکلاس کار، نویسندۀ حوزۀ فناوری، در کتابش، کم‌عمق‌ها: اینترنت با مغز ما چه می‌کند؟۲، دربارۀ انعطاف‌پذیری عصبی۳ صحبت می‌کند، که توانایی شبکۀ عصبی ما برای تغییر در برابر واکنش به محرک‌هاست.
 

او به‌ویژه دربارۀ شیوه‌هایی بحث می‌کند که ذهنمان، در واکنش به مشغولیت بی‌وقفه با فناوری دیجیتال، تحول پیدا کرده است. دربارۀ جست‌وجو در اینترنت می‌نویسد: «وقفه‌‌های پی‌درپیْ افکارمان را پراکنده و حافظه‌مان را ضعیف و ما را عصبی و مضطرب می‌کند». وقفه‌های مکرر برای ارسال تصاویر و دنبال‌کردن نحوۀ پذیرفته‌شدنشان هم به همین ترتیب احتمال دارد توجهمان را منحرف کند و اضطراب را افزایش دهد.
 

درنتیجه، احتمال دارد جنبه‌های دیگر محیط و تجربه‌هایمان را از دست بدهیم.
درحالی‌که ممکن است در انجام‌دادن هم‌زمان چند وظیفه پیشرفت کنیم، توانایی‌مان برای تمرکز عمیق در زمان‌های طولانی تضعیف «تخیل ابزار تمرکز است» شده است.


کار در ادامه می‌گوید:
 

آن کارکردهای ذهنی که در رقابتِ «بقای پرمشغله‌ترین» سلول‌های مغز می‌بازند آن‌هایی‌اند که زمینه را برای تفکر آرام و خطی آماده می‌کنند، یعنی آن کارکرد‌هایی که ما برای عبور از روایتی بلند یا استدلالی پیچیده استفاده می‌کنیم، همان‌هایی که وقتی می‌خواهیم دربارۀ تجربه‌ها بیندیشیم یا در مورد پدیده‌ای درونی یا بیرونی تأمل کنیم از آن‌ها کمک می‌گیریم.
 

به عبارت دیگر، به نظر می‌آید آن نوع از توجهی که ما، از طریق به‌اشتراک‌گذاری معمول تصویر، دائماً تقویت می‌کنیم به قیمت آن نوع از توجهی تمام می‌شود که ما نیاز داریم تا، مثلاً، به کتاب‌ها معطوف کنیم. اسون بیرکرتس، نویسندۀ کتاب عوض‌کردن موضوع: هنر و توجه در عصر اینترنت۴، ادبیات را به تمرکز پیوند می‌دهد و تأکید می‌کند که «آثار هنری شاهکارهای تمرکزند».
 

او در ادامه می‌گوید: «تخیل ابزار تمرکز است».
 

خلأ همدلی؟
 
در پژوهشی که در سال ۲۰۱۳ انجام شد و رمان‌نویس‌ها از آن استقبال کردند، پژوهشگران مؤسسۀ آموزشی نیو اسکول۵ رابطه‌ای بین خواندن رمان و افزایش همدلی گزارش کردند.
 

احتمال دارد بسیاری از استادان ادبیات (ازجمله خود من) به چنین تحقیقی بی‌اعتنایی نشان دهند، چرا که این پژوهش چیزی را تأیید می‌کند که ما سال‌هاست می‌گوییم. آثار ادبی برای ما فرصتی فراهم می‌آورند تا خلاقانه به تجربیات دیگران از جهان فکر کنیم (به‌جای اینکه نگاهی اجمالی به آن‌ها بیندازیم یا به‌سرعت مرورشان کنیم). اما فقط وقتی می‌توانیم از این فرصت استفاده کنیم که قادر باشیم توجه کنیم، یعنی زمانی‌که به خودمان اجازه می‌دهیم که سرعتمان را به قدری کم کنیم که چیزی را که آثار ادبی برای ما فرصتی فراهم می‌آورند تا خلاقانه به تجربیات دیگران از جهان فکر کنیم مشاهده می‌کنیم جذب کنیم.


باوجوداینکه برخی با این پژوهش مخالفت‌ کردند، صرف زمان برای پرداختن به نثر، شعر و حتی عکاسی بی‌تردید برای من و دانشجویانم این امکان را فراهم کرده است که بسیاری از تجربه‌ها را به‌دقت بررسی کنیم. همچنین ما را وادار کرده است که با قصد قبلی بر این تمرکز کنیم که چگونه این تجربه‌ها در رویدادهای کنونی اهمیت دارند.

 
مثلاً کتاب تحسین‌شدۀ کلودیا رنکینِ شاعر، شهروند: یک ترانۀ آمریکایی۶، به ذهنم می‌‌رسد که هم از تصویر و هم از متن استفاده می‌کند تا به واقعیت‌های نژادپرستی معاصر آمریکا در شکل‌های بی‌شمارش بپردازد و خوانندگان را مجبور می‌کند نابرابری‌هایی که شرایط امروزی ما را ساخته است ارزیابی کنند.

 
بیرکرتس اشاره می‌کند: «بیش‌ازپیش معتقدم که هنر، از طریق تخیل، راه ضروریِ مقابله با بحران وفور اطلاعات است».

 
اگر بیش‌ازحد سرگرم گرفتن و تبلیغ عکسیم، یا اگر بیش‌ازحد آشفته‌ایم چرا که داریم سیل عکس‌های دیگران را دنبال می‌کنیم، بعید است از «زندگی در حباب رسانه» خارج شویم.


دلمان برای اتفاقات اطرافمان تنگ می‌شود. و قادر نخواهیم بود همدلی و توجهی را به دنیا عرضه کنیم که دنیا نیاز دارد و سزاوارش است.

 
• نسخۀ‌ صوتی این نوشتار را اینجا بشنوید.

 

منبع :

پی‌نوشت‌ها: • این مطلب را ربکا مک‌میلان نوشته است و در تاریخ ۲۸ ژوئن ۲۰۱۶ با عنوان «What’s lost when we photograph life instead of experiencing it» در وب‌سایت کانورسیشن منتشر شده است. وب‌سایت ترجمان آن را در تاریخ ۱۱ دی ۱۳۹۷ با عنوان «وقتی به‌جای تجربه‌کردن زندگی از آن عکس می‌گیریم، چه چیزی را از دست می‌دهیم؟» و ترجمۀ الهام آقاباباگلی منتشر کرده است. •• ربکا مک‌میلان (Rebecca Macmillan) دانشجوی دکتری ادبیات انگلیسی در دانشگاه تگزاس است. رسالۀ دکتری او دربارۀ رابطۀ شعر معاصر و تصویر است.


[۱] Alone Together: Why We Expect More from Technology and Less from Each Other [۲] The Shallows: What the Internet is Doing to Our Brains [۳] neuroplasticity [۴] Changing the Subject: Art and Attention in the Internet Age [۵] New School for Social Research [۶] Citizen: An American Lyric



نظرات
نظر خود را ثبت کنید

کاربر گرامی؛ سلامٌ علیکم

 

لطفا پیش از ثبت نظر خود توجه داشته باشید:


تجویز دارو و پیچیدن نسخه برای بیماری و مشکلات شخصی و موردی، نیاز به شرح حال کامل و معاینه بالینی دارد که طبیعتاً از طریق ارتباط مجازی، قابل حصول نیست.

 

 

لذا خواهشمندیم از تقاضای نسخه و دارو برای بیماری های موردی، اجـتناب فرمایید.

 

سایر نکات:


❶از اعلام نشانی و تلفن درمانگاه معذوریم. درصورت تمایل از طریق پایگاه «طبیب شهر»، پزشک مورد نظر خود را جستجو کنید.

ابتدا مقالات مربوطه را مطالعه کنید و پس از اطمینان از نبود اطّلاعات مورد نظرتان، نسبت به طرح سؤال اقدام کنید. از پاسخگویی به سؤالاتی که در متن مقاله پاسخ داده شده اند معذوریم.

❸از طرح سؤال هایی که نیاز به پاسخ های خصوصی و ارسال به پست الکترونیک دارد خودداری فرمایید.

❹پاسخگویی به سؤالاتِ کلّی و نیازمند پاسخ های مفصّل در توان پایگاه نیست.

❺نشانی پست الکترونیک شما در نزد پایگاه طبّ شیعه محفوظ است.

❻هرنظر را تنها یک بار ارسال کنید و از تکرار ارسال نظرات خودداری کنید.

❼حتّی المقدور از ارسال نظرات به صورت «فینگیلیش» خودداری کنید.

❽پاسخ هاي ارائه شده، كلّي و عمومي هستند و پاسخ دقيق و تخصّصي، تنها با ويزيت بيمار امكانپذير است

 

 

با سپاس و امتنان        

دکتر وحید علیان نژادی

نام :
ایمیل :
* نظر شما

سایر مقالات این موضوع

برای خواهرم[4365بازدید]
چرا دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند پدر و مادر خوبی باشد؟[5497بازدید]
اسمی روی بچه‌ام گذاشته‌ام که تا حالا به گوش کسی نخورده است.[5886بازدید]
اگر همیشه در دسترس نباشیم، اتفاق خاصی می‌افتد؟[6539بازدید]
با اصرار روی عزت نفس فرزندانتان آن‌ها را بی‌عرضه بار می‌آوريد.[4772بازدید]
"یادداشت ویژه"؛ بیایید کمی غیر بهداشتی زندگی کنیم![6907بازدید]
از پشت فیلتر زیباتر است؛ اینستاگرام چگونه زندگی‌مان را دگرگون کرد؟[6960بازدید]
پدر پیرم می‌خواست کنار نوه‌هایش بمیرد.[6786بازدید]
چگونه شركت‌هاي بزرگ داروسازي، شما را براي خريد داروهايي كه احتمالاً نياز نداريد، آماده مي‌كنند؟[7154بازدید]
ازدواج تك‌جنسيتي در استراليا؛ چرا اكنون؟[7043بازدید]
جامعه ستیزی به بهانه کرونا [6935بازدید]
وقتی به‌جای تجربه‌کردن زندگی از آن عکس می‌گیریم، چه چیزی را از دست می‌دهیم؟[7685بازدید]
«بنزین»، «گازوئیل» و «خوراک دام» به ‌خورد مردم ندهید.[9005بازدید]
چه شد که ما آدم ها از لحاظ روانی اینقدر ضعیف و تنبل شدیم؟[9985بازدید]
وقتی با فرزندت هستی، آن گوشی لعنتی‌ را بگذار کنار.[9114بازدید]
چرا بلافاصله بعد از جشن تولد نباید فیلم‌هایش را ببینیم؟ [10415بازدید]
چگونه انقلاب جنسي، جامعه امريكا را براي هميشه دگرگون كرد؟[11024بازدید]
هر چه فقیرتر باشی، بیشتر به صفحهٔ گوشی‌ات نگاه می‌کنی.[10894بازدید]
بگذارید دوباره حوصلۀ بچه‌هایتان سر برود.[11092بازدید]
مخترع «واقعیت مجازی» می‌گوید همین حالا شبکه‌های اجتماعی‌تان را حذف کنید! (مقاله انتخابی)[12203بازدید]

نمایش تمامی عناوین این موضوع

آخرین مقالات

ورزش‌های حرام و استعماری (مقاله انتخابی)
پیشنهادهایی برای آرامش بیشتر
هر غذایی فلسفۀ خودش را دارد (مقاله انتخابی)
چه طوری به همسرمون محبت کنیم بهتره؟
چرا برخی از زنان ایرانی پلنگ شده‌‎اند؟ (مقاله انتخابی)
آزادی در کودکان زیر 7 سال
5 برنامه غذایی پیشنهادی به زوج های نابارور
دروغی به‌نام «حریم خصوصی» و «جریان آزاد اطلاعات» (مقاله انتخابی)
نظام‌های پاداش در تربیت کودک؛ به بچه‌هایتان استیکر ندهید (مقاله انتخابی)
کودک و تفکّر اقتصادی (2)
بالاخره روزی دماغ طبیعی هم «زیبا» خواهد شد (مقاله انتخابی)
بگذارید دوباره حوصلۀ بچه‌هایتان سر برود.
سالنامه حجامت 1397 شمسی (هدیه پایگاه طبّ شیعه)
کودکان ثروتمندان از طعم غذاهای سالم‌ بیشتر لذت می‌برند (مقاله انتخابی)
جنایتی به نام غربالگری!
اعتیادی کراک‌گونه به بوتاکس (مقاله انتخابی)
از پشت فیلتر زیباتر است؛ اینستاگرام چگونه زندگی‌مان را دگرگون کرد؟
جامعۀ مصرف گرا (مقاله انتخابی)
تدابیر طبّ ایرانی در درمان ناباروری
دنیای دیوانۀ صنعتِ آب‌ (مقاله انتخابی)
زگیل تناسلی
مَـــرهَـــم؛ توصیه‌هایی از طبّ سنّتی ایران به راهیان سفر اربعین (ویراست سوّم)
لطفاً کمی غیربهداشتی باشید!! (مقاله انتخابی)
با اصرار روی عزت نفس فرزندانتان آن‌ها را بی‌عرضه بار می‌آوريد.
ویراست ششم کتابچه مرهم
کودکانه ها؛ 40 نکته به نکته