بسم الله الرّحمن الرّحیم
و صلّی الله علی محمّد و آله الطّاهرین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین
********
کاربر عزیز، از شما تقاضا داریم استفاده از این متن (مطالعه، ارسال و ...) را با تلاوت یک صلوات، (هدیه به ساحت قدسی مادر گرامی حضرت امام سجّاد، حضرت شهربانو علیهماالسّلام) همراه کنید. خدایتان جزای خیر دهاد.
***************
1
اگر سطح توقع خود را از فرزندتان کم کنید،
درخواست هایتان را محترمانه و به صورت پیشنهاد ارائه دهید و بر آن ها اصرار نورزید،
و خودتان الگوی خوبی برایش باشید،
کودک به مرور زمان منظم خواهد شد.
2
سن یک تا دو سالگي سن شكل گيري حس استقلال کودکان است.
در نتیجه وظيفه والدين، دادن فرصت اكتشاف و تحرك؛ صحبت كردن زياد با كودك و توصيف اعمال كودك؛ استفاده از تكنيك پرت كردن حواس جهت رشد ذهنیت و شخصیت كودك است.
3
فرزندانتان را درگير بحث و گفتگو و مخصوصا مشورت كنيد و فرصتي دهيد تا از توانايي هاي كلامي و عقلي خود درجهت توجيه و توصيف و تحليل حالات واحساسات خود استفاده كنند.
هرگونه استدلال و گفتگو برای آنان مفيد است.
4
اگر به کودک اجازه داده شود که کارهایی بکند یا چیزهایی بسازد که در مقابل انجام آنها تشویق شود، در او احساس سازندگی به وجود می آید.
ولی انتقاد از او و محدود کردنش، حس حقارت را در پی دارد.
5
چهار خطا در فرزند پروری که باید از آن اجتناب کرد:
خطای اول: والدين از پاداش دادن رفتار خوب، غفلت مي كنند.
خطای دوم: والدين «ناخواسته» رفتار خوب را با تنبيه پاسخ می دهند.
خطای سوم: والدين «ناخواسته» رفتار بد را پاداش می دهند.
خطای چهارم: والدين از برخورد با كودک به دليل رفتار بد غفلت مي كنند زمانی كه برخورد ملايم، ضرورت دارد.
6
یکی از موثرترین روش هایی که می تواند موجب کاهش مشاجره ها و کشمکش های خواهر و برادرها با یکدیگر شود؛ شریک کردن آنها در وسایل، اسباب بازی ها و کتاب های داستانی شان است.
7
دوران کودکی تکرار نمی شود. بگذاریم فرزندمان بچگی ایمن و شاد را تجربه کنند.
کودکان را به دنیا نیاورده ایم تا زیر بار حجمی از توقعاتمان، آرزوهای بر باد رفته ما را برآورده سازند.
ناکامی های ما، از آن ماست ... فرزندمان را به قیمت فخر فروشی به اقوام و دوستان، تبدیل به بزرگسالانی ناخشنود نکنیم.
8
عواقب آرایش کردن کودکان و نوجوانان:
بیش فعالی
ناراحتی های پوستی
سلب اعتماد به نفس
خود بزرگ بینی و غرور کاذب
تنهایی و فاصله از همسالان
بلوغ زودرس
9- چند پند از آیت الله حائری شیرازی رضوان الله علیه
رفیق اولِ بچه هایتان باشید.
این که بچه برای پدرش ابهتی قائل باشد که به خاطر حرف او بیاید بنشیند، هیچ فایده‌ای ندارد. پدر باید با بچه‌اش رفیق بشود، با بچه‌اش همبازی بشود. رو داشته باشد با او حرف بزند. در دلش نگه ندارد. پدر باید رفیق_اول فرزندش باشد. وای به حال پدری که رفیق دوم فرزندش است. می‌دانی چکار میکند این بچه؟ هر چه از بابایش بشنود می‌رود با رفیق اولش مطرح میکند. اگر او تایدد کرد، قبول میکند؛ وگرنه قبول نمی کند.
مخصوصاً روحانیون با بچه‌هایشان کم رفیق می‌شوند. این اشتباه است. با بچه‌هایشان کم بازی میکنند. من در این جلسه ی «تربیت کودک» در [شهرک] پردیسان [قم]، گفتم شما یک میز_پینگ‌پنگ در خانه‌تان داشته باشید. با خانمتان و بچه هایتان پینگ‌پنگ بازی کنید. جای زیادی هم نمی‌گیرد. با همین پینگ‌پنگ بازی کردن بچه ات را تربیتش می‌کنی. از راه پینگ‌پنگ نماز خوانش کن. از راه انس با خودت، عاشق تو بشود، بگوید بابا من می‌خواهم همراهت بیایم. می‌گویی می‌خواهم بروم نماز، می‌گوید من هم می‌آیم. بچه اگر عاشق پدر نباشد، عاشق دین پدر نمی‌شود.
شیوه برخورد با رفتارهای ناپسند کودک
فرض کنید شما ظرفی پر از شیر، از مغازه ای گرفته و می خواهید به منزل ببرید. چون این ظرف پر می باشد، بسیار آهسته و با احتیاط کامل حرکت می کنید، تا چیزی از شیر بر زمین نریزد. اما اگر در این حال کسی آمد و به شما تنه زد، و نصف ظرف شیر بر زمین ریخت، در این هنگام، دیگر شما در حرکت، احتیاط نمی کنید و آهسته نمی روید؛ بلکه بدون هیچ هراسی، می توانید به سرعت حرکت کنید؛ چون دیگر خوف ریختن شیر وجود ندارد.
دربارۀ کودکانِ خود نیز سعی کنید کودک شما خیال کند که ظرف حیثیت و حرمت او پر می باشد و باید با احتیاط کامل رفتار کند، و تلاش کند کسی به او تنه نزند؛ امّا اگر شما آمدید و به او تنه زدید، دیگر ظرف حرمت و شخصیت او تقلیل خواهد یافت، و طبعاً دیگر نباید توقع داشته باشید که این کودک رفتارش با شما مثل سابق باشد.
پس، این نکتۀ مهم را فراموش نکنید که گاهی «تغافل» لازم است، به این معنا که شما از عیوب فرزندانتان آگاه باشید، اما کودک شما اطلاع نداشته باشد که شما از عیوب او آگاه هستید.
آگاه بودن شما از عیوب فرزندانتان خوب است، اما آگاه بودن ایشان از این که شما عیوب وی را می دانید، خوب و به صلاح نیست.
این کار، در کودک اثر زیادی می گذارد.
من یادم هست وقتی که بچه بودم، در خانواده وقتی همه به خواب می رفتند، آخر شب می آمدم خدمت پدر. پدرم این قصه های پیغمبران را در همان طفولیت برای من نقل می کرد و گاهی مثلاً یک قصه چندین شب طول می کشید و همینطور مقید بودم و گوش می کردم. وقتی این برنامه اش مصادف شد به ایام محرم، پدرم جریان عاشورا و جریان مسافرت حضرت، جریان بیعت گرفتن از امام حسین در مدینه، جریانی که از این ماه رجب شروع شده است، به تفصیل، شب به شب نقل می کرد.
اینها کارهای موثری است. یعنی پدر و مادر یکی از خدمات بزرگی که به فرزند می کنند همین است که سرگذشت اینها را برای طفل بیان کنند. این در وجود طفل از همان طفولیت اثر می گذارد. در اخلاقش، کردارش، رفتارش، در عبادتش، نمازش، روزه اش اثر می گذارد و همهٔ اینها را اصلاح می کند.
حوصله پدر، بچه را با شخصیت می کند.
پدر وقتی خوش‌اخلاق و با تحمل و با حوصله باشد، بچه باشخصیت میشود. حوصلۀ_پدر، حوضی است که بچه در آن رشد میکند. بچه، مثل «ماهی» است و «حوصلۀ پدر» مثل حوض. آن پدری که حوصله‌اش زیاد است، مثل دریاچه است و بچه تا حدّ ماهی‌های دریاچه رشد میکند و بزرگ میشود. پدری که از این هم باحوصله‌تر است، مثل یک دریاست، بچه مثل ماهی در دریا، به اندازۀ نهنگ قدرت و جرأت پیدا میکند.
شما ببینید حسین بن علی (علیه‌السلام) فرزند دریاست، در دریای حوصله پدرش و جدّش رشد کرده است، از این جهت است که یک شخصیت زنده و بزرگ است.
10
با کودک وارد مبارزه ی قدرت طلبی نشویم
وقتی کودک می بیند که همواره والدین نظر خود را درباره ی او اجرا می کنند و وی فاقد قدرت است، با توسل به لجبازی و بد رفتاری، به بازی مبارزه برای کسب قدرت دست می زند.
اگر والدین به نیاز و علت اصلی رفتار وی توجه نکنند آن ها نیز در این بازی درگیر شده و با تحمیل نظرشان،چه با تشویق یا تنبیه و یا خشونت، او را وادار به ترک رفتار می کنند.
در این صورت کودک در بازی قدرت شکست می خورد و انگیزه ای برای مخالفت های بیشتر می یابد و احساسات ناگواری را تجربه می کند.
و درنهایت هردو آسیب خواهید دید ....
12
بعضی از صفت هایی که والدین، آنها را ویژگی «بچه خوب» می دانند، در واقع نشانه های افسردگی یا عزت نفس پایین هستند.
انزوا، سکوت و گوشه گیری
ابراز وجود نکردن
داشتن احساس گناه و عذاب وجدان شدید،
بی علاقگی به ارتباط با همسالان،
وابستگی زیاد به والدین
مخالفت نکردن
13
آيا روزي كه مهمان داريد و مشغول تميز كردن خانه ايد، امتحان داريد و مشغول درس خواندنيد، يا روزي كه فرصتي براي توجه كردن به فرزندتان نداريد او تمام كارهاي اشتباه را انجام مي دهد؟ و به نظر مي رسد ميخواهد شما را عصباني كند؟
فرزندتان فقط به خاطر از دست دادن توجه شما ترسيده است. رفتار او به خاطر هراس دروني و رنجي است كه ميكشد نه اينكه بخواهد باعث آزار شما باشد. در اين جور مواقع او را با خود همراه كنيد و از او كمك بخواهيد حتي اگر خرابكاري كند.
خانه را برای فرزندان امن جالب و دوستانه درست کنید.
فضای خانه باید به‌گونه‌ای باشد که مجبور نباشید مرتب تذکر بدهید.
در عین حال برای او اسباب بازی‌های گران قیمت تهیه نکنید تا نگران خراب شدن‌شان نشوید.
14
از مراقبت ها و دخالت های بيش از حد در زندگی کودکان اجتناب کنيد.
وظيفه والدين و مربيان اين است که اين قابليت را در او زنده نگاه دارند و به کودکان اجازه دهند بعضی اوقات مطابق سليقه خود اشياء را کشف کنند.
مراقبت ها و دخالت های زياد از حد بزرگسالان در زندگی و رفتارهای کودکان، قابليت يادگيری مبتکرانه آنها را تضعيف می کند.
15
آموزش مدیریت احساس به فرزندتان
با تایید احساس فرزندتان، در مدیریت احساساتش او را یاری کنید. اگر پسرتان گریه میکند و شما با عصبانیت به او می‌گویید “تو مرد هستی گریه نکن”، نه تنها به وی کمکی نکرده‌اید، بلکه احساسات او را سرکوب کرده‌اید و به او یاد میدهید که احساساتش را مخفی نگه دارد.
"همین حالا گریه رو تموم کن" از اون جمله‌های خطرناک است!
شما باید به کودکتان گریه کردن یا ابراز احساست را یاد دهید. اگر او اکنون ناراحتی یا عصبانیت خود را پنهان کند، در آینده نیز فردی درونگرا و گوشه گیر خواهد شد. کودکان باید یاد بگیرند که نشان دادن شادی، غم، عصبانیت ... اشتباه نیست.
همانطور که شما به بزرگ تر ها وقتی ناراحت هستند و به گريه افتادند نمی گویید "گریه نکن" و با او همدری میکنید برای کودکتان نیز نباید این جمله را بیان کنید. پس به او بگویید میدانم ناراحتی، هر زمان گریه ات تمام شد بیا با هم صحبت کنیم.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مادران از دخترانشان بیشتر در مورد احساسات سوال میکنند و اگر هم زمانی دختر و پسر آنها دچار آسیب شود، بیشتر به فرزند دختر رسیدگی میکنند و همین امر موجب میشود که پسرها در بیان احساسات خود شرم داشته و به مردانی تبدیل شوند که نتوانند به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کنند، حتی نتوانند احساسات خود را بیان و کنترل کنند.
16
شما جزو كدام والدين هستيد؟
والدین غیر فعال: اینگونه والدین در ایجاد شادابی کودک هیچ نقشی ندارند و فرزندان آنها به نوعی یتیم محسوب می شوند!
والدین سلطه گرا: بیشتربه فکر برقراری رابطه عمودی هستند. کنترل گر هستند. نه تنها شادی کودک را تامین نمی کنند بلکه اینها را به افسردگی و پرخاشگری سوق می دهند!
والدین نالان: اغلب از روزگار گله شکایت می کنند و باعث خستگی روانی فرزندان می شوند!
والدین نظریه پرداز: به جای انتخاب عملکرد صحیح، روش خود را با به کار بردن الفاظ عبارات توجیه می کنند!
والدین پریشان افسرده: زبان بد ِگفتارشان موجب نابسامانی کودک می شوند!
والدین مهربان منفی: بیش از اندازه ازکودکان حمایت می کنند که موجب عدم رشد کودکان و پرتوقع بار آمدن کودک می شود و وقتی توقعش برآورده نشود ناشاد می شود!
والدین مسؤول: همچنان که مسئولیت تامین نیازهای فیزیولوژیکی را دارند مسئولیت شادی و موفقیت کودک را هم می پذیرند و برای رسیدن به این هدف سیستم خانواده را به یک خانواده کارآمد و موفق تبدیل کرده شیوه های درست فرزندپروری را می آموزند.
17
بازي معجزه ي رابطه با كودك است.
براي بازي كردن با فرزندتان، نيازي به اسباب بازي هاي خاص و دانش پيچيده اي نداريد؛ فقط بايد به اندازه او از بازي لذت ببريد.
همین برای کودک کافی است و او را سرشار از لذت میکند.
18
مواردی مانند:
تنبیه بیش ازحد کودک
دعوای خانوادگی
کتک کاری باکودک دیگر
حسادت
ایجاد اضطراب درکودک
احتمال شب ادراری را در کودک تقویت می کند.
19
لجبازي، هميشه و هميشه يك رابطه دو طرفه ست. منِ عاقل بالغ بزرگسال باهوش و توانا، كنترل و اداره رفتارم را ندارم بعد انتظار دارم كودكم كنترل رفتارش را داشته باشه؟!
وقتي پدر و مادر هستيد بهانه هايي مانند؛ "حالم بده، دست خودم نيست يا پيله و لجبازي مي كنه" چيزي از وظايف ما كم نميكنه. اصلا حال شما مهم نيست. شما نمي تونيد ماشيني رو روشن كنيد و در حال حركت تصميم بگيريد صندلي عقب بشينيد.
پيچيدگي هاي كودك انسانی حيرت انگيزه. ما بايد حداقل هايي از تعليم و پرورش كودك بدونيم در غير اين صورت ميتونيم كودكمون رو نابود كنيم.
20
اگر قرار باشد تنها يك مورد تربيتي كودك داشته باشيم اينه که؛ دوست خوب براي فرزندمان بخريم، يعني خرج كنيم تا دوست خوب برایش پيدا كنيم تا با هم درگير بازي و ورزش بشن.
این ظلم به كودك است که جلویش اسباب بازي بريزيم تا تنهايي ساعتها بازي كنه يا بذاريم ساعتها پاي تلويزيون يا كامپيوتر باشه.
21
خونه محل آرامش است نه تسويه حساب هاي شخصي!
هرگز کودکتان را با جمله‌ی برسیم خونه حسابتو میرسم، تهدید نکنید!
خانه برای فرزندتان باید محل امنیت و آرامش باشد.
22
آرزوهای ما همیشه دیواری بزرگ، محکم و در عین حال نامرئی بین ما و فرزندانمان ایجاد میکند و آنها را از رسیدن به بالندگی و زندگی شاد محروم خواهد ساخت.
زمانی که آرزوهای خود را با اصرار یا با تشویق فراوان به آنها تحمیل می‌کنیم به نوعی محترمانه اجازه انتخاب و تفکر را از آنها می گیریم.
بیایید به آرزوهای خود بی‌اهمیت شویم و بگذاریم فرزندانمان با استفاده از تفکر و مشورت با ما والدین، معلمین دلسوز مشاوران، راهنمایان، و دیگر افراد آگاه راه خود را انتخاب کنند.
23
با فرزندت درست رفتار کن.
تصور کن قرار است چند سالی از تو دور باشه.
آیا باز هم با او اینگونه رفتار خواهی کرد؟
در رفتارمان با بچه ها تجدید نظر کنیم.
24
بیشتر کودکان در سال دوم زندگی به توانایی راه رفتن دست پیدا می کنند و این همان مرحله ای است که بسیاری از والدین از آن تحت عنوان "دوساله های بد قلق" یاد میکنند. در این مرحله، کودکان شروع به تجربه توانمندی های جدیدشان می کنند، مثلا هر وقت والدینشان به آنها می گویند راه برو، می دوند یا هر وقت می گویند آرام باش جیغ می کشند و به طور کلی قدرت خودشان را می سنجند.
آنها می خواهند بدانند که چقدر بر محیط اطراف خود کنترل دارند. اگر اوضاع خوب پیش برود، کودک به احساس کنترل و تسلط بر امور دست می یابد و اعتماد به نفس و استقلال لازم را برای جست وجو و کشف محیط پیرامون خود پیدا میکند.
اما اگر والدین با سختگیری و اعمال محدودیت، یا تنبیه کودک به خاطر تلاش برای دستیابی به استقلال، مانع از مستقل شدن او شوند، ممکن است کودک در قبال اهدافی که مد نظر دارد دچار احساس شرم و تردید شود اگر والدین بیش از حد حمایت کننده باشند نیز مشکل ساز می شوند چون تمایل طبیعی کودک به کشف محیط و رویارویی با رویدادها و تجارب مختلف را بازداری می کنند.
مثلا والدینی که اجازه نمی دهند فرزندشان با کودکان دیگر دزد و پلیس بازی کند باعث می شوند که او به توانایی اش در کنار آمدن و تعامل برقرار کردن با بچه های دیگر شک کند. "اریکسون"
25
والدین آگاه تا خطری نباشد در کار کودک دخالت نمی کنند، فقط نظارت می کنند.
محافظ فرزند خود نیستنند؛ مراقب او هستند.
رام کننده فرزند خود نیستند، رها کننده، رشد دهنده و جهت دهنده اند.
26
کودکان زیر شش سال هر چیزی را ببینند و بشنوند، باور می کنند! پس بسیار مراقب گفتار و رفتارتان باشید. حتی اگر با آنها شوخی می کنید.
آنها باور می کنند و وقتی متوجه اشتباه بودن حرفتان شوند، اعتمادشان به شما از بین می رود و دروغگویی را از شما می آموزند.
مثلا این جملات ممنوع را می گویید:
بمیرم برات!
می خورمت!
دیگه مامانت نیستم!
لولو میخوره تورو!
غذا نخوری کوچولو میمونی!
پلیس دستگیرت میکنه!
دکتر آمپولت می زنه!
حتی اگر کسی حرف اشتباهی به فرزندتان زد، سریعا و همان لحظه بگویید؛ "نه اینجوری هم نیست"
27
وقتی با زور لباس تن کودک می کنیم؛
با زور سوار ماشینش می کنیم،
کودک می آموزد روابط برپایه جنگ و زور است و به مرور مخالفت می کند؛ در غذا خوردن؛ دستشویی رفتن و ...
او با شما همکاری نمی کند چون همکاری را نیاموخته.
28
برای اینکه کودک یک کار خوبی بکند باید هر دفعه به او پاداش بدهیم.
بعد از مدتی که کار برایش عادی و نهادینه شد و وارد ضمیر ناخودآگاه شد و به صورت عادت در آمد پاداش را یک در میان و بعد دو درمیان می دهیم.
و در مراحل بعد به صورت تصادفی و ناشناخته به او پاداش می دهیم.
29
برای کودک، پدر و مادر دو نیمه بدنش هستند، پس با گله و شکایت از همسرتان، آرامش و شادی کودک را از بین نبرید.
این بابات همیشه جورابهاش اینجا ریخته!
این مامانت همیشه دیر میکنه!
مسائلتان را، بدون حضور کودک حل کنید.
30
لجبازي كودكان بهترين فرصت براي تربيت آنهاست.
وقتي مثل هميشه آرام و محكم باشيد فرزندتان مي فهمد قادر به كنترل كردن شما نيست.
اگر عصباني بشويد يعني فرزندتان در كنترل شما موفق بوده.
31
نمی توان امروز کسی را تباه کرد، به هوای آنکه فردای خوبی برایش رقم بخورد.
سال ها در مهد های کودک رهایش کنی و بزرگ تر که شد با او از احساس و علاقه سخن بگویی.
امروز پای ماهواره و اینترنت و بازی های مخرب رایانه ای بنشیند و فردا برایش از ضرر های آن بگویی!
اگر كودكي سختي را تجربه كرده ايد، دليل نمي شود با سهل گيري و ايجاد شرايط فرزند سالاري، به رشد شخصيت فرزندتان آسيب بزنيد .
بچه ها ، براي پر كردن خلاء هاي ما به دنيا نيامده اند ...
32
از نظر روانشناسان، کودک ۳ تا ۶ ساله مخصوصا پسر بچه ها، پدر را الگوی خود قرار می دهند.
پدر از نظر کودک سمبل قدرت است. ضامن خانواده است و همه آرزوی کودک این است که مثل پدر باشد.
33
تولد فرزند دوم تاثیرات زیادی بر کل خانواده به ویژه فرزند اول دارد به خصوص در ماه های اول تولد که والدین به شدت از توجه به فرزند بزرگتر غافل می‌شوند.
کودکان در مقابل ورود نوزاد جدید واکنش های متفاوتی از قبیل خشونت، لجبازی، چسبندگی به مادر و اضطراب جدایی، مشکلات خواب، مشکلات مربوط به غذا خوردن و رفتارهای بچه گانه‌ای از خود بروز می‌دهند.
لازم که والدین خود را برای واکنشهای کودک اول آماده کرده، از تنبیه و سرزنش وی خود داری کنند.
بهترین موقع گفتن و توضیح دادن برای کودک، همان چندماه آخر دوران حاملگی است. مادر باید در مورد نوزاد جدید، به زبانی ساده و قابل فهم و دور از اصطلاح های پزشکی با کودک صحبت کند. به او بگویید: «نوزاد بسیار کوچکی خواهیم داشت که نمی تواند راه برود، گریه زیاد می کند، باید به او شیر بدهیم و از او مراقبت کنیم تا بزرگ شود.»
زمانی که برای خرید وسایل و لوازم نوزاد به بازار می روید، کودک را با خود ببرید و او را در هنگام خرید، شرکت دهید. او از شرکت کردن، احساس خوشحالی خواهد کرد اما زمان و خرید شما با کودک، باید بسیار کوتاه باشد تا خسته نشود. هنگام خرید لوازم، برای کودک نیز چیزی بخرید تا احساس نکند که با تولد نوزاد جدید، کنار گذاشته شده است.
مدت زمان بیشتری را با او بگذرانید و از دادن مسؤولیت نگهداری فرزند جدید به کودک اول خود داری کنید.
34
اجازه دهید فرزندتان خانه را زیر و رو کند ...
از حدود ۹ ماهگی به بعد کودکان دست به‌کار می‌شوند که خانه را به‌هم بریزند و والدینشان را از این کار حسابی عصبانی کنند.
یکی از دلایلی که کوچولوهای خانه دست به چنین کارهایی می‌زنند بی‌حوصله شدن آنها است، آنها معمولا از روی بیکاری به وسایل خانه رو می‌آورند. اما خبر خوش اینجاست که کودکان کنجاوتر در آینده افرادی موفق‌تر می‌شوند.
به همین دلیل روانشناسان به والدین توصیه میکنند خیلی کودکان را از این کار منع نکنند و حداقل اجازه دهند آنها در اتاق خودشان ریخت‌و‌پاش کنند، چراكه به‌هم ریختن وسایل موجب میشود اعصاب کودک آرامش بگیرد و حتی سیستم ایمنی آنها تقویت شود.
جالب اینجاست که به‌هم ریختن وسایل موجب ترشح هورمونی در کودکان میشود که رشد آنها را دو برابر میکند
35
بازي تمرين زندگي است نه عرصه رقابت. چقدر مهارت هاي زندگي را تبديل به رقابت و مسابقه مي كنيم ؟
چرا سر غذا با فرزندمان مسابقه مي گذاريم كه كي زودتر غذايش تمام ميشه!!؟
36
والدینی که حاضر نیستند کودک شان طعم هیچ شکست و حتی سختی را بکشد و فرصت تجربه کردن را به او نمی دهند آسیب زیادی به فرزند خود می زنند.
آنها کاردستی های کودک شان را درست می کنند تا در مدرسه بهترین باشد، وقتی حوصله درس خواندن ندارد، خودشان با صدای بلند برایش کتاب را می خوانند تا آن را به خاطر بسپرد و وقتی قرار است با کودکان دیگر مسابقه دهد، برای این که شکست نخورد، به او راه های میان بری را یاد می دهند.
این مادرها می دانند فرزندشان کاستی هایی دارد؛ اما مدام از او تعریف می کنند و برای این که تعریف های شان درست از آب دربیاید، فرصت تجربه کردن و تنها وارد گود شدن را از او می گیرند.
37
براي تقويت عزت نفس فرزندتان:
گاه روي شانه او بزنيد وبگوييد چقدرعزيز است؛
در آغوشش بگيريد و بگوييد"دوستت دارم"
هرگز اسم او را بدون اضافه كردن "جان"،صدا نكنيد.
توجه و ابراز عشق، اولين منبع تقويت عزت نفس است.
38
مادر اخم می کند و پدر لبخند می زند؛ این فرمانده دستور حمله می دهد و آن یکی دستور عقب نشینی.
بااین وضعیت طفل معصوم هیچ وقت نمی فهمد چه کاری خوب است و چه کاری بد.
این تعارض سم مهلکی برای شخصیت کودک است.
39
انعطاف پذیر باشید. وقتی فرزندتون می پرسه "می تونم برنامه تلویزیون رو تا آخر ببینیم بعد بریم بیرون؟"
اگر فرصت دارید، به درخواستش جواب مثبت بدین. اینطوری کودک با هنر گفتگو و مذاکره آشنا میشه.
40
اگر فرزندان محبت بین والدینشان را ببینند قطعا در یک محیط امن پرورش پیدا می کنند و از روحیه و شخصیت سالم تری برخوردار می شوند.
این فرزندان به راحتی می توانند از رفتار والدینشان الگوبرداری کنند.
منابع:
#کانال_تربیتی_نوردیده @nooredideh
@haerishirazi
✍کتاب زمینه های موثر در تربیت دینی کودک و نوجوان نکته ها و روش ها. اثر ادیب