□ داگلاس فوستر
چکیده:
در سال‌های اخیر، استفاده از ماده تستوسترون که در گذشته برای بیماران و یا افراد دارای هورمون اندک جنسی مردانه تجویز می‌شد، به صورتی گسترده در سطح دنیا رایج گردیده است. نویسنده این مقاله با اشاره به آسان‌تر شدن راه‌های مصرف این ماده محرک و تبلیغات گسترده شرکت‌های سازنده برای جلب توجه مردان میان‌سال، یادآوری میکند که امروزه حتی جوانان و نوجوانان نیز در بازارهای سیاه به دنبال خرید تستوسترون هستند. با توجه به آثار جانبی ناگوار این ماده به ویژه رفتارهای تهاجمی و پرخاشگرانه و اختلال در کارکرد اعضای بدن، تا چه زمانی باید سلامت شهروندان، قربانی سیاست‌های تجاری شرکت‌های داروسازی گردد؟
ماه آوریل را می‌توان ماه تستوسترون به شمار آورد، چرا که در روزهای این ماه، خواسته‌های جنسی زنان به اوج خود می‌رسد. بر روی جلد مجله «نیویورک تایمز» عنوان «چرا مردها متفاوتند؟» و در روی جلد مجله «تایم» این تیتر به چشم می‌خورد: «آیا شما به اندازه کافی مرد هستید؟»
با رشد استفاده از هورمون‌ها، مردان میان سال هم به جمع بیماران این صنعت پیوسته‌اند. اینک مردان نسل موج رشد جمعیت دهه پنجاه میلادی، در آستانه ورود به ششمین دهه عمر خود، به دنبال شکاف سنی موجود بین خود و زنان، خواهان کسب جوانی و سرزندگی بیشتر هستند. در همه راه‌حل‌های ارایه شده، یک نقطه مشترک وجود دارد: نادیده‌انگاری دستاوردهای علمی و اتکا بر این باور عمومی که تستوسترون معادل مردانگی است.
هم اینک 4 میلیون مرد آمریکایی به دلیل تشخیص بی‌نظمی در سطح تستوسترون موجود در بدن خود، به دلیل ابتلا به ویروس ایدز، مجاورت با فلزات سنگین و یا تشعشعات مختلف، اعتیاد به الکل، وجود تومور و در نهایت شیمی درمانی، باید از داروهای حاوی تستوسترون استفاده کنند. از سوی دیگر، بسیاری از پزشکان، مردان دارای سطح اندک تستوسترون در بدنشان را با هدف افزایش تمایلات جنسی، کاهش افسردگی، از بین بردن خستگی و یا تقویت استخوان‌ها، به مصرف این هورمون تشویق می کنند. به علاوه، اگر چه در گذشته راه‌های مصرف تستوسترون تا حدودی دردناک و زمان بر بود، نظیر اتصال یک بسته دارویی به بیضه و یا تزریق دردناک آن به داخل بیضه‌های فرد؛ اما هم اینک با استفاده از لوله‌هایی ویژه، مصرف تستوسترون بسیار آسان‌تر شده است.
هم اینک 50 میلیون مرد آمریکایی، بین 40 تا 80 سال سن دارند. 20 میلیون هم در پنجمین دهه عمر خود به سر می‌برند. بدین ترتیب، یک بازار بزرگ بالقوه برای مردان مصرف‌کننده این محصولات وجود دارد. در تبلیغات شرکت‌های تولیدکننده این داروهای تقویت نیروی جنسی ادعا میشود که برای افزایش انرژی، ازدیاد تمایلات جنسی، تقویت استخوان‌ها و در یک کلام، مقابله با آثار پیر شدن، مردان نیازمند مصرف این مواد هستند. گویی آنان در پی برافروختن جنگی تمام‌عیار با مساله پیری می‌باشند.
دکتر لوآن بریزندین از پزشکان دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید که همه روزه با تماس‌های تلفنی زیادی از سوی مردانی روبه‌روست که در مورد مصرف تستوسترون تردید دارند. وی می‌افزاید: «بچه‌های به دنیا آمده در موج رشد جمعیت، هم اینک در ششمین دهه عمر خود به سر می‌برند... آنان پیوند عمیقی با هویت جنسی خود دارند. این مردان به کنترل زندگی خود عادت کرده‌اند. و گویی می‌خواهند در سنین پیری نیز چنین وضعیتی را تداوم دهند.»
امروزه سازندگان ژل‌های ویژه بهبود رابطه جنسی و معجون‌های افزایش تمایلات جنسی، خود را با یک بازار در حال رشد روبه‌رو می‌بینند که هنوز هم، بخش‌های زیادی از آن نیازمند تجویز چنین داروهایی توسط پزشکان است. به علاوه، اگرچه در گذشته به مساله کاهش سطح تستوسترون توجهی معطوف نمی‌گردید، اما در این روزها و در همه داروخانه‌ها، می‌توان با انبوهی از محصولات ساخته شده با هدف بهبود لذت رابطه جنسی روبه‌رو شد. این نکته نیز نباید نادیده گرفته شود که تعداد زیادی از نوجوانان و جوانان آمریکایی هم در بازار سیاه تستوسترون به دنبال چنین محصولاتی می‌گردند.
متخصصان یادآوری می‌کنند که در منابع پزشکی، تجویز تستوسترون و سایر محصولات ویژه ناتوانی‌های جنسی، ویژه افرادی است که از بیماری‌هایی خاص رنج می‌برند. اما بازار انواع قرص‌های تقویتی، اسپری‌های ویژه افزایش لذت نزدیکی و سایر پودرهای عرضه شده، حکایت از وضعیتی دیگر دارد. کارشناسان مستقل هشدار می‌دهند که استفاده از تستوسترون می‌تواند ریسک‌های زیادی را برای مردان به همراه داشته باشد. متاسفانه پزشکان و تولیدکنندگان هم هیچ اشاره‌ای به این مخاطرات نمی کنند. احتمال ابتلا به بیماری‌هایی نظیر سرطان پروستات، نارسایی‌های قلبی، بی‌خوابی و بیماری‌های تنفسی، جزو مهم ترین این موارد است.
دکتر رونالد سردلف می‌گوید: «ما در مورد یک ماده شیمیایی پرمخاطره صحبت می‌کنیم. با تبلیغات تجاری شرکت‌های داروسازی، اکثر مردان بین این محصولات و یک داروی تقویت رشد مو، هیچ تمایزی قایل نمی‌شوند.»
تاثیر دیگر این ماده را باید در بزرگ شدن عضلات سینه و کچلی افراد جست وجو کرد. همچنین ژل‌های ویژه افزایش لذت نزدیکی، به دلیل تاثیر گذاشتن بر پوست بدن دو شریک جنسی، مخاطراتی دوچندان ایجاد می‌کنند.
بررسی‌های سازمان یونیمد نیز نشان می‌دهد که سطح تستوسترون موجود در بدن زنان، پس از نزدیکی جنسی با مردانی که از مواد حاوی تستوسترون استفاده می‌نمایند، به دو برابر سطح پیشین افزایش می‌یابد.
با رواج گسترده عوارضی نظیر کچلی، افتادن شانه‌ها و به اصطلاح از هیکل افتادن مردان در میان سالی، تبلیغات تجاری جهت تشویق به مصرف تستوسترون نیز با افزایش روبه‌رو می‌گردد. گویی مصرف این ماده، علاوه بر رشد عضله‌های بدن، یک بخش ضروری مورد نیاز در روابط جنسی انسان‌های عصر کنونی به شمار می‌رود. آقای سولیوان در مقاله‌ای که درمجله نیویورک تایمز به چاپ رسیده، می‌نویسد: «باید بپذیریم که تستوسترون یک عامل تمایز بین دو جنس زن و مرد به شمار می‌رود و اگر آن را با یک مجموعه از رفتارها و احساسات مرتبط کنیم، ما با ریسک‌پذیری بین خوب و بد روبه‌رو می‌شویم. تمایلات درونی ما برای لذت بردن، دوست داشته شدن، قیافه گرفتن، عرض اندام کردن و درک شدن، در گروی داشتن انرژی‌هایی است که عموماً ما فاقد آنها هستیم. البته هیچ هورمونی هم نمی‌تواند به تنهایی همه این احساسات را در ما به وجود آورد. هر چند عموم مردم اطلاعات پزشکی خود را از مجلاتی به دست می‌آورند که نویسندگان آنها، به گونه‌ای پرسش برانگیز، مطالب خود را به صورت گزینشی و ساختار نیافته و از زیرنویس‌ها و نتایج فرعی پژوهش‌ها انتخاب می‌کنند.»
خانم ناتالی انگر نویسنده روزنامه نیویورک تایمز در کتاب خود با عنوان «زنان» می‌نویسد: «امروزه تستوسترون به عنوان یک عامل ایجادکننده قدرتی شگرف در افزایش لذت جنسی، هورمونی تهاجمی و در نهایت، یک هورمون سلطه‌جویانه شناخته میشود... البته حتی اگر با تردید هم این گفته‌ها را بپذیریم، چگونه می‌توان رفتارهای تهاجمی، سلطه‌طلبانه و سکسی زنان معاصر را به دلیل داشتن سطح تستوسترونی 10 برابر کمتر از مردان توجیه کرد؟»
خانم انگر یادآوری میکند که در مغز زنان، رفتارهای تهاجمی و سلطه‌جویانه جایگاه اندکی دارد و با ورود تستوسترون به مغز آنان، این رفتارهای به اصطلاح مردانه، از سوی زنان نیز انجام می‌گردد. به علاوه، با گسترش مصرف چنین هورمونی‌هایی، ما شاهد مردانه شدن مغز زنان خواهیم شد. انسان‌ها چگونه می‌توانند با کسانی در جامعه خود رابطه برقرار کنند که دیگر برای تفاوت‌های ظریف موجود میان زنان و مردان، اهمیتی قایل نیستند؟
از سوی دیگر، روبرت ساپولسکی در کتاب خود با عنوان «معضلی به نام تستوسترون» چنین می‌نویسد: «امروزه در اکثر نقاط دنیا، سطح تستوسترون موجود در بدن انسان‌ها از حد طبیعی خود فراتر رفته است. سطح طبیعی آن در مردان، در روزهای مختلف باید بین 300 تا 1000 نانوگرم در هر دسی‌لیتر خون باشد و با وجود افزایش نگران‌کننده سطح هورمون تستوسترون، ما شاهد ایجاد تحریکات شیمیایی مختلف و تغییر در رفتارهای اجتماعی و زندگی روزمره انسان‌ها هستیم.»
آقای ساپولسکی در این کتاب، به انواع رفتارهای کنترل نشده‌ای اشاره میکند که با مصرف این هورمون، در ارتباطات انسان ها روی می دهد. هر چند به دلیل پیچیده بودن دامنه این رفتارها، ما هنوز هم نیازمند بررسی‌هایی بیشتر در این بخش هستیم.
گویی باید رابطه میان مصرف هورمون مردانه تستوسترون و بروز رفتارهای تهاجمی جنسی در مردان و زنان، بیش از هر موضوعی مورد توجه قرار گیرد. همان‌طور که نویسنده اشاره میکند، دیگر زمان بزک کردن رفتارهای سوء اجتماعی ناشی از مصرف این هورمون، سپری شده است.
چنین پژوهشگرانی خواهان چه آینده‌ای هستند؟ دانشمندانی نظیر ساپولسکی، بیش از هر چیز، بر پیچیدگی چنین رفتارهایی اتکا می‌کنند. چرا که همه خواهان لذت بیشتر از زندگی خود و بهبود روابط اجتماعی‌شان هستند و مصرف تستوسترون هم سال‌هاست که به عنوان بهترین راه دستیابی به این موقعیت مطرح می‌باشد. برای از بین بردن آثار ناخوشایند آن، چه باید کرد؟
امروزه و به دنبال پژوهش‌هایی گسترده‌تر، ما شاهد ایجاد موسسات و پایگاه‌های اینترنتی مختلفی هستیم که افراد معتاد به مصرف هورمون‌های جنسی را مورد مشاوره و درمان قرار می‌دهند. در سایت WWW.LifeExention.com می‌توان به اطلاعات ارزشمندی در حوزه درمان‌های جایگزین هورمون‌ها دست یافت. چرا که با با بهره‌گیری از روش‌های دیگر، می‌توان از 35 سالگی تا پایان عمر، همچنان از یک زندگی شاد و سالم لذت برد.
بهره‌گیری از راهکارهایی که همچنان کنترل ما بر زندگی‌مان را همراه با لذت جنسی و سلامت بیشتر به همراه بیاورد، از دیدگاه بسیاری، زندگی ما را معنادارتر خواهد کرد. لذا برای ورود به یک مرحله جدید از عمر خود، باید بیش از هر زمانی، به مخاطرات ناشی از مصرف چنین محرک‌هایی اندیشید. با اندکی تفکر، به خوبی می‌توان دریافت که در برابر منافعی کوتاه‌مدت، نباید سلامت خود و شریک جنسی و اجتماعی _ انسانی خویش را به بازی گرفت. با این درایت، تنفر از هورمون محرک تستوسترون، می‌تواند در جامعه ما فراگیرتر شود.
پس برای دستیابی به یک زندگی سالم‌تر و با نشاط‌تر، به جمع حامیان ممنوعیت مصرف ولنگارانه تستوسترون بپیوندید.
منبع: WWW.Salon.com
به نقل از: ماهنامه سیاحت غرب،شماره 62