بسم الله الرّحمن الرّحیم
و صلّی الله علی محمّد و آله الطاهرین و لعنه الله علی اعدایهم اجمعین
مگر کوکاکولا و پپسی چه مشکلی دارند؟
تونی کارتالوچی
چکیده:
گذشته از مباحث نظری مربوط به جهانی‌سازی که همواره در رسانه‌ها و محافل منتقد غربی جریان دارد، برخی منتقدان نیز در سطح عملی و عینی به این موضوع پرداخته‌اند. آنها با ارایه مصادیق جهانی‌سازی در زندگی روزمره، می‌کوشند مردم را تشویق کنند با هدف کاستن از قدرت اَبَرشرکت‌هایی که نه تنها همه وجوه زندگی آنها را زیر نفوذ خود گرفته‌اند، بلکه در سیاست‌های کلان این کشور نیز نفوذ گسترده‌ای دارند، روند کاستن از وابستگی خود به مصرف محصولات این شرکت‌ها را آغاز کنند و بکوشند زندگی بدون آنها را دست کم در سطح خانوادگی و محلی تمرین کنند. تداوم این وضعیت علاوه بر به مخاطره انداختن سلامت فردی و اجتماعی آنها، دست بالاتری به این شرکت‌ها می‌دهد تا نفوذ خود را بر همه زوایای زندگی آنها بیشتر اعمال کنند. این مقاله، قدم نخست در راه کاهش این وابستگی را تحریم محصولات دو غول تولیدکننده محصولات غذایی؛ یعنی پپسی و کوکاکولا می‌داند. نویسنده معتقد است کمابیش هر چیزی که شهروندان امریکایی می‌خورند، به نوعی با منافع این شرکت‌ها مرتبط است. ما چگونه میتوانیم طرفداران جهانی‌سازی شیطانی را تحریم کنیم، در حالی که آنها کنترل همه چیز را در دست دارند؟» پاسخ این پرسش، تحریم نظام‌مند و جای گزین کردن آنها با بدیل‌های محلی است.
پیش‌تر نوشتم که، با چه کسانی باید طرف شویم و اکنون زمان آن است که بگویم چگونه باید با آنها طرف شد. بسیاری از من می‌پرسند: «ما چگونه میتوانیم طرفداران جهانی‌سازی را تحریم کنیم، در حالی که آنها کنترل همه چیز را در دست دارند؟» پاسخ این پرسش، تحریم نظام‌مند و جای گزین کردن آنها با بدیل‌های محلی است. شما میتوانید این کار را از همین امروز آغاز کنید. شما شرکت‌هایی را که شاید حتی آنها را در ردیف این دستور کار شرورانه قلمداد نمی‌کردید و شرکت‌هایی را که بدون وجود آنها نه تنها به راحتی میتوانید زندگی کنید، بلکه بدون آنها میتوانید زندگی بهتری نیز داشته باشید، تحریم کنید. این کار به هیچ پولی نیاز ندارد، بلکه چنانچه برای جای‌گزین کردن آنها تصمیم بگیرید، علاوه بر اینکه در درازمدت میتوانید پول خود را پس‌انداز کنید، میتوانید در این روند، مجموعه‌ای از مهارت‌های باارزش را نیز بیاموزید.
در ابتدا باید روی کوکاکولا و پپسی تمرکز کنید. این دو شرکت بسیار شبیه یکدیگر، هم در موسسه بروکینگز و هم در شورای روابط خارجی عضویت دارند. این دو نهاد، آمیزه‌ای از اعضای غیر منتخب و فراقانونی هستند که سیاست جهانی، جنگ‌های جهانی و روش‌های اجرای آنها را در جهت منافع اعضای شرکتی خود دسیسه‌چینی و اجرا می‌کنند؛ کاری که به بهای خون و ثروت شما تمام میشود.
مگر کوکاکولا و پپسی چه مشکلی دارند؟
تضاد منافع: پپسی و کوکا هر دو از اعضای شرکتی موسسه بروکینگز هستند که برای مثال، گزارش «ایران از کدام راه؟» را منتشر کرده است. این گزارش با ذکر جزییات، برنامه تغییر رژیم در ایران را تبیین و توصیه میکند. شیوه‌های پیشنهاد شده در این گزارش از انقلاب‌های رنگی با بودجه خارجی و عملیات‌های نظامی مخفیانه تا گروه‌های تروریستی مسلح (از جمله مجاهدین خلق ایران که تعدادی از امریکاییان را به قتل رسانده‌اند) تا تهاجم تمام‌عیار را در بر می‌گیرد.
حتی اگر باور داشته باشید که ایران، خطری آشکار و آنی را متوجه ما میکند، آیا این وظیفه نمایندگان منتخب ما نیست تا در مورد اقدامی که باید انجام شود، تصمیم‌گیری کنند؟ آیا این «کارشناسان» را نمی‌توان در کمیته‌ای به کار گماشت که زیر نظر نمایندگان منتخب مردم قرار داشته باشند، حتی اگر کار آنها مستلزم این سطح از محرمانگی باشد؟ چگونه یک جامعه دموکراتیک و فعال وجود سازمانی را برمی‌تابد که بودجه آنها را شرکت‌ها تامین می‌کنند و مرکب از کارشناسان غیر منتخبی است که خارج از حیطه هر نظارتی فعالیت میکند. این دو نهاد، آمیزه‌ای از اعضای غیر منتخب و فراقانونی هستند که سیاست جهانی، جنگ‌های جهانی و روش‌های اجرای آنها را در جهت منافع اعضای شرکتی خود دسیسه‌چینی و اجرا می‌کنند؛ کاری که به بهای خون و ثروت شما تمام میشود.
چگونه است که این دوشرکت توانایی جهت‌گیری سیاست‌های امریکا را تعیین کنند؟ بخش عمده‌ای از مفاد گزارش «ایران از کدام راه؟» تاکنون بدون کسب توافق و در بیشتر موارد، بدون اطلاع مردم امریکا، به واقعیت پیوسته اند.
یک نمونه دیگر، شورای روابط خارجی است که هم پپسی و هم کوکا، نمایندگان شرکتی آن هستند. بسیاری از گزارش‌هایی که این شورا انتشار می‌دهد، در نهایت، به سیاست‌های جاری امریکا تبدیل میشود. در اینجا نیز تجار، بانک‌داران و صاحب نظران سیاسی غیر منتخب که بودجه آن را صاحبان منافع شرکتی خاص تامین می‌کنند، سکان هدایت سیاست‌های امریکا را در دست دارند؛ از جمله تدوین بسیاری از قوانین، مقررات و ساختارهای مالیاتی که از منافع صاحبان انحصار غول‌آسایی چون پپسی و کوکا حفاظت می‌کنند.
گزارش «تشکیل اجتماع امریکای شمالی» در سال 2005، ریز به ریز، یک پارچه شدن کانادا، ایالات متحده و مکزیک در یک ابر کشور مشابه اتحادیه اروپا را تشریح میکند. بر خلاف میل مردم امریکا، این دستور کار به آهستگی به «مشارکت امنیت و رفاه» بسط داده شده است.
شما نه تنها می توانید پپسی و کوکا را به عنوان اعضای سرمایه‌سالار این سازمان‌های پنهانی و مداخله‌گر بیابید، بلکه میتوانید دیگر اعضای آن را نیز مشاهده کنید. کسانی مثل جی پی مورگان در دوران رونق فعالیت «بارون‌های سارق»، نه از روی عشق خود به تجارت، راه‌آهن و فولاد و در مورد پپسی و کوکا، نوشیدنی‌های غیر الکلی، بلکه به منظور بهره‌برداری از حجم کلانی از ثروتی که آنها از طریق انحصارهای ملی و جهانی‌شان تولید می‌کنند، در این نهادها مشارکت دارند.
میزان ثروت برخی از این شرکت‌ها با حجم و رفاه برخی ملت ـ دولت‌ها رقابت میکند. در مجموع، «فورچون 500» از رهگذر هماهنگی‌هایی که از طریق سازمان‌هایی چون بروکینگز و شورای روابط خارجی انجام می‌دهد، یک «کشور تاریک» را شکل می‌دهند که در ورای مرزها و محدودیت‌های نوعی دولت ـ ملت‌های سنتی عمل میکند. با این حال، فن آوری، ادامه زندگی بیشتر این شرکت‌های بزرگ را امکان‌پذیر ساخته است؛ چون بی‌تردید، کسب و کارهای محلی می‌توانند هر کاری را که این شرکت‌ها انجام می‌دهند و حتی گاهی اوقات بیشتر از آن را انجام دهند.
فهرست بسیار طولانی محصولات متعلق به این دو شرکت که در سطح جهان یافت می‌شوند، معیاری واقعی را به دست ما می‌دهد که با کمک آن میتوانیم دامنه و عمق آلوده شدن این سیاره با آلاینده‌های شرکتی را اندازه‌گیری کنیم. این محصولات کمابیش تک تک ابعاد زندگی ما را زیر نفوذ خود گرفته‌اند و بسیاری از انسان‌های ناآگاه به کلی به آنها وابسته شده‌اند و با این کار، به طور کامل، خود را در اختیار آنها قرار داده‌اند.
در مورد نوشابه‌های غیر الکلی، ما به عنوان افراد و اجتماعات، از توانایی فوق‌العاده‌ای در تولید، تبادل و بهره‌مندی از نوشابه‌های غیر الکلی برخورداریم، بی آنکه دخالت هیچ شرکتی در این کار ضرورت داشته باشد. پس چرا ما اصرار داریم منابع جمعی‌مان را در جیب‌های آنها سرازیر کنیم تا آنها آب قند طعم‌دار به ما بدهند؟ بسیاری از افراد به مقررات و سیستم مالیاتی اشاره می‌کنند که ما را از تولید و فروش نوشابه در سطح محلی منع می‌کنند؛ چون در وهله نخست، چنین مقرراتی زاده همین شرکت‌های بسیار بانفوذ هستند. برای تحریم و کنار گذاشتن آنها از چرخه تجارت، دلایل دیگری نیز وجود دارد.
سلامتی شما: دلیل دیگر برای تحریم پپسی و کوکا این است که هر چیزی که آنها به فروش می‌رسانند، برای سلامتی شما به شدت زیان‌بار هستند. نگاهی به فهرست تولیدات آنها، ردیفی از آشغال‌هایی پر شکر، آلوده به برخی سموم، انباشته از مواد نگه دارنده و دارای ترکیبات شیمیایی زیان‌بار و انباشته از نمک را نشان می‌دهد. امریکاییان برای اینکه متوجه شوند این محصولات در حال کشتن آنها هستند، فقط کافی است به اندازه دور کمرشان نگاهی بیندازند. البته هر کسی این اختیار را دارد که شیوه زندگی خود را انتخاب کند، ولی اگر به یک دلیل دیگر برای تحریم این شرکت‌ها احتیاج دارید، شک نکنید که بدون آنها زندگی سالم‌تری خواهید داشت.
خطوط تولید پپسی
فهرست کاملی از پیوندهای لازم به وب‌سایت‌های تک تک محصولات این شرکت را در اینترنت میتوانید پیدا کنید. خودتان را گول نزنید. شرکت پپسی فقط کولای دندان فاسدکنی که به خاطر نامش، آن را می‌نوشید، به شما نمی‌فروشد. پپسی، تهیه‌کننده این محصولات نیز هست:
نوشیدنی‌ها: ای ام پی، آکوآفینا، گاتورید، لیپتون، استارباک کافی، تروپیکانا و بسیاری دیگر.
مواد خوراکی: لیز، دوریتوز، توسیتوز، چی توز، فریتوز، سان چیپز، همه محصولات کواکر اوتز، رافلز و بسیاری دیگر.
خطوط تولید کوکاکولا
به صراحت بگویم، فهرست محصولات کوکا کولا، بسیار بالا بلندتر از آن است که بتوان آن را در یک صفحه جای داد. شما میتوانید برای آگاهی از زوایای امپراتوری بزرگی که این شرکت بنا کرده است، خودتان به وب‌سایت‌های آنها سری بزنید، از جمله به مارک‌های مختلف این شرکت که در گوشه و کنار جهان، پراکنده‌اند. برخی محصولات این شرکت عبارتند از: برایت اند ارلی، فیوز، پلی، برن، فانتا، زیرو، ایلی، جورجیا و وایو.
همیشه میتوانید تمام چیزهایی را که بدنتان به راستی به آنها نیاز دارد، در سطح محلی پیدا کنید. آب‌های تصفیه شده، محصولات تولید شده محلی و سبزیجات باغچه خانگی نه تنها برای خودتان، بلکه برای جامعه‌تان نیز بهتر هستند.
نتیجه‌گیری
همان طور که می‌بینید، کمابیش هر چیزی که دهانتان می‌گذارید، از محصولات این دو شرکت هستند و در غیر این صورت، به احتمال زیاد، متعلق به یک شرکت غول‌پیکر دیگر طرفدار جهانی‌سازی یعنی نستله است یا از طریق وال مارت به دست شما می‌رسد (خود وال مارت نیز یکی از اعضای شورای روابط خارجی است). فهرست بسیار طولانی محصولات متعلق به این دو شرکت که در سطح جهان یافت می‌شوند، معیاری واقعی را به دست ما می‌دهد که با کمک آن، دامنه و عمق آلوده شدن این سیاره با آلاینده‌های شرکتی را اندازه‌گیری کنیم. این محصولات کمابیش تک تک ابعاد زندگی ما را زیر نفوذ خود گرفته‌اند و بسیاری از انسان‌های ناآگاه به کلی به آنها وابسته شده‌اند و با این کار، به طور کامل، خود را در اختیار آنها قرار داده‌اند.
شاید شما اغوا شوید که در برابر اقدامی که کاری، بیهوده به نظر می‌آید، دست ها را بالا برید. باور کنید همیشه میتوانید تمام چیزهایی را که بدنتان به راستی به آنها نیاز دارد، در سطح محلی پیدا کنید. آب‌های تصفیه شده، محصولات تولید شده محلی و سبزیجات باغچه خانگی نه تنها برای خودتان، بلکه برای جامعه‌تان نیز بهتر هستند. اگر جاذبه‌ای را که فهرست یادشده به همراه دارد، درک می‌کنید، باید این را نیز درک کنید که هیچ بهانه‌ای برای ریختن پول خود در کیسه این امپراتوری‌های پهناور و شرور وجود ندارد.
شک نکنید؛ بدون کوکا، پپسی و محصولاتی که آنها عرضه می‌کنند، می‌توان زندگی کرد. هیچ کدام از محصولات فهرست یادشده برای ادامه زندگی شما، حیاتی نیستند. حتی بطری های آب در درازمدت (از نظر اقتصادی و اجتماعی) از سیستم‌های تصفیه آب باکیفیت یا تولیدکننده‌های اتمسفری آب، گران‌تر تمام می‌شوند. در نهایت، ما مجبور خواهیم شد وابستگی خود را به شرکت‌هایی همچون وال مارت، تارگت و شرکت‌های نفتی بزرگ و غیره قطع کنیم، ولی این کار را به گورستان فرستادن این شرکت‌ها و جای گزین کردن محصولات آنها با بدیل‌های سالم و محلی می‌توان آغاز کرد.
پیشنهادهایی برای مطالعه بیشتر:
آیا «کوکاکولا» یک کالای صهیونیستی است؟
کوکا کولا، پپسی و سیاست های امنیت غذایی
الکل در کوکاکولا و پپسی
جنین در محصولات پپسی و نستله!+ عکس
منبع:
http://landdestroyer.blogspot.com/2011/04/destroy-globalists.html.
1. Tony Cartalucci، روزنامه‌نگار فعال در مسایل اقتصادی و سیاسی.